Από ένα σημείο και μετά για την ΑΕΚ υπάρχει σοβαρό ψυχολογικό θέμα. Δεν είναι λίγο να χάνει τρεις σερί τελικούς από την ίδια ομάδα και να κυνηγάει το κύπελλο απέναντι σε μια θεωρητικά καλύτερη αντίπαλο. Έστω με τόσα προβλήματα και απουσίες. Και στο τέλος να φεύγει από το γήπεδο ξανά ηττημένη.

Αξίζουν πολλά μπράβο στον Ολυμπιακό για την κατάκτηση του κυπέλλου και του νταμπλ. Έπαιξε με τόσες απουσίες, προετοιμάστηκε λιγότερο χρόνο από την Ενωση και ανταποκρίθηκε στην σημασία του αγώνα.

Η ομάδα του Μαρτίνς πήρε αυτό που της άξιζε. Και θα μπορούσε να σημειώσει κι άλλα τέρματα. Όχι μόνο στο κακοκτυπημένο πέναλτι του Ελ Αραμπί, αλλά και σε άλλες κλασικές ευκαιρίες που δημιούργησε.

Η ΑΕΚ ήταν αυτή που είχε την κατοχή, όμως ο επικίνδυνος ήταν ο Ολυμπιακός.

Κι αυτό οφείλεται στην κακή αμυντική λειτουργία της Ενωσης. Πολλά τα κενά της και τα προβλήματα στο ανασταλτικό κομμάτι. Και από τα χαφ και από το κέντρο της άμυνας και από τα άκρα.

Όσο για την επίθεση η ομάδα του Καρέρα έπαιζε βιαστικά κι όχι γρήγορα. Είχε διάθεση, έτρεξε, όμως αποδείχθηκε λίγη. Κέρδισε κόρνερ, φάουλ, γέμιζε συνεχώς και οι πανύψηλοι αμυντικοί του Ολυμπιακού καθάριζαν όλες τις φάσεις.

Η ΑΕΚ έφτιαξε δυο, τρεις καλές φάσεις, όμως δεν ήταν οι κλασικές του Ολυμπιακού. Κι όπως εξελίχθηκε το ματς η Ενωση πρέπει να είναι ευχαριστημένη που δεν δέχθηκε κι άλλα γκολ.

Κι ασφαλώς με όλα αυτά που έγιναν φέτος με τον τελικό η ΑΕΚ έχασε γενικά τις εντυπώσεις.

Υποτίθεται ότι κατέβηκε ως φαβορί – έστω 55-45- με τις τόσες απουσίες των ερυθρόλευκων και τα έκανε θάλασσα.

Ήθελε, αλλά δεν μπορούσε κι αυτό πρέπει να προβληματίσει τον Καρέρα και τη διοίκηση. Η ομάδα έχει ανάγκη από μεταγραφές επιπέδου.

Ο Ολυμπιακός άνοιξε το σκορ νωρίς κι αυτό τον βοήθησε να βγαίνει στην κόντρα και ουσιαστικά να ελέγχει τον ρυθμό. Έβγαλε πάθος, είχε σωστή αλληλοκάλυψη και πολύ καλές συνεργασίες.

Λόγω Ομάρ ο Μαρτίνς κάλυψε τη δεξιά πλευρά με τον Μπρούνο και μπροστά του τον Ραντζέλοβιτς. Γι’ αυτό ο Σέρβος προτιμήθηκε από τον Φορτούνη. Για να βοηθά και στην άμυνα. Και τα πήγε μια χαρά, συν βέβαια το γκολ της νίκης που πέτυχε.

Στο τελευταίο του παιχνίδι ο Τοροσίδης δεν είχε ιδιαίτερα θέματα από αριστερά, ενώ Σισέ και Μπα έκαναν αυτό που έπρεπε.

Ο Βαλμπουενά δεν πήγε καλά, ενώ ο Ελ Αραμπί βρέθηκε σε άσχημη βραδιά που, όμως, δεν κόστισε στην ομάδα του.

Ο Τζολάκης ξεκίνησε τρακαρισμένα, αλλά γρήγορα πήρε τα πάνω του και πραγματοποίησε θαυμάσια εμφάνιση.

Εξαιρετικό ήταν και το κοουτσάρισμα του Μαρτίνς που σαφώς έχει βάλει τη σφραγίδα του σε αυτή την ομάδα.