Τον νικηφόρο αγώνα της εθνικής μας στην Πρίστινα μπορούμε να τον κρίνουμε από δυο οπτικές γωνίες.

Η πρώτη είναι ότι πήραμε αυτό που θέλαμε στο πιο δύσκολο εκτός έδρας του ομίλου και στο χέρι μας είναι να κατακτήσουμε την πρώτη θέση που μας οδηγεί στην δεύτερη κατηγορία.

Η δεύτερη έχει να κάνει με τη συνολική εικόνα της ομάδας που δεν ήταν καλή. Εμένα προσωπικά δεν μου άρεσε.

Η αλήθεια είναι ότι οι παίκτες μας ήταν σοβαροί και μαχητικοί, όμως από εκεί και πέρα παρουσίασαν αρκετές αδυναμίες.

Περίμενα από τον προπονητή να χρησιμοποιήσει τον Μπουχαλάκη αντί του Ζέκα η, του Κουρμπέλη και δεν το έκανε.

Λογικό ήταν να υστερήσουμε ξανά στο δημιουργικό κομμάτι από τα χαφ.

Γι’ αυτό και ο αγώνας ήταν ισορροπημένος. Επειδή το Κόσοβο παίζει συνήθως με αντεπιθέσεις και εμείς του δώσαμε λίγα μέτρα.

Αυτό ήταν υπέρ μας στον ρυθμό του ματς, όμως δεν κυκλοφορήσαμε τη μπάλα όπως θα έπρεπε, ούτε χτίσαμε σωστά επιθετικές προσπάθειες.

Ο Φορτούνης δεν ήταν καλός και σε αρκετά σημεία του αγώνα μπερδευόταν με τον Μπακασέτα, ο οποίος δεν είναι 10άρι, αλλά δεύτερος κυνηγός.

Κακώς ο Φαν Σιπ τον έχει πίσω από τον φορ. Έτσι χάνεται και ο Φορτούνης η, ο Μάνταλος.

Η άποψή μου είναι ότι στο 4-2-3-1 η εθνική πρέπει να παίζει με Φορτούνη και δυο ακραίους. Για παράδειγμα τους Λημνιό, Μασούρα. Και σέντερ φορ τον Παυλίδη η, όποιον, τέλος πάντων, επιλέξει ο Ολλανδός τεχνικός.

Δεν ταιριάζουν μαζί ο Μπακασέτας με τον Μάνταλο η, τον Φορτούνη. Τώρα αν ο ξένος τεχνικός θέλει πάση θυσία τον Μπακασέτα ας τον δοκιμάσει σέντερ φορ. Την ξέρει τη θέση. Η, έστω ψευτοεννιάρι.

Ούτε είναι λογικό 10άρια να ξεκινούν από τα άκρα. Ταυτόχρονα υπάρχει και αμυντικό πρόβλημα από αριστερά, διότι παίκτες τύπου Φορτούνη δεν μαρκάρουν και ο Γιαννούλης παλεύει μόνος του όλη την πλευρά.

Οι Κοσοβάροι έφτιαξαν δυο, τρεις φάσεις, αλλά σε γενικές γραμμές αμυντικά πήγαμε καλά.

Και το γκολ που δεχθήκαμε ήταν από λάθος του Μπάρκα, ο οποίος γενικά έχει θέμα στις εξόδους.

Ο Σβάρνας είναι θετικότατος. Αποτελεσματικός και γενικά παίκτης χαμηλών τόνων. Καλός ήταν και ο Μπακάκης.

Κορυφαίος της εθνικής ήταν ο Λημνιός. Δείχνει να έχει αυτοπεποίθηση και του ταιριάζει γάντι ο ρόλος του κλασικού ακραίου.

Με τον ΠΑΟΚ δεν μπορεί να ξεχωρίσει όσο ο Φερέιρα παίζει με 3-4-3.

Καταλαβαίνω ότι ο Φαν Σιπ ανακατεύει την τράπουλα και συνεχώς ψάχνει το καλύτερο δυνατό πάντρεμα των διεθνών, έτσι ώστε σιγά σιγά να φτιάξει έναν βασικό κορμό.

Αυτό χρειάζεται χρόνο και παιχνίδια. Κι ευτυχώς για την ομάδα που τα επόμενα παιχνίδια της είναι σχετικά κοντά.