Έτσι πρέπει να λειτουργούν οι μεγάλες ομάδες που έχουν κίνητρα και στόχους.

Η ΑΕΚ κέρδισε τον ΠΑΟΚ, διότι έδειξε εγωισμό, ήξερε τη μεγάλη σημασία του ματς και πήρε αυτό που άξιζε.

Η Ενωση έσκαψε τα θεμέλια της νίκης από το πρώτο ημίχρονο. Από την αρχή μπήκε δυνατά, επέβαλλε τον ρυθμό της και δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να σκοράρει.

Τα κατάφερε με τον Τσιγκρίνσκι κι έβαλε δύσκολα στον αντίπαλό της.

Η ομάδα του Καρέρα ήταν καλά προετοιμασμένη και διαβασμένη για το ματς. Κι έπαιξε όπως χρειαζόταν για να πάρει αυτό που ήθελε

Γρήγορα θωράκισε τα νώτα της με εξαιρετική κάλυψη χώρων και αντιπάλων και με ορθολογικό τρόπο ανέπτυξε το παιχνίδι της.

Έτρεξε πολύ και αγωνίστηκε με σωστή νοοτροπία και αυτοπεποίθηση. 

Σε όλο το πρώτο ημίχρονο η Ενωση ήταν το απόλυτο αφεντικό και στην επανάληψη έδωσε γήπεδο στον ΠΑΟΚ και προσπάθησε να τον παίξει στην κόντρα.

Και πάλι ήταν σοβαρή, οργανωμένη και δεν κινδύνεψε ιδιαίτερα.

Τέτοιον ΠΑΟΚ στα πρώτα 45 λεπτά είχα πολλά χρόνια να δω. Εκτός τόπου και χρόνου. Λες και δεν ήταν επίσημο ματς με μεγάλη βαθμολογική σημασία.

Με παίκτες αδιάφορους, άνευρους, έως και προκλητικούς σε ορισμένες περιπτώσεις. Και πάλι καλά που μέχρι το σφύριγμα του ημιχρόνου δεν δέχθηκαν άλλο τέρμα.

Στη συνέχεια ο ΠΑΟΚ ανέβασε τον ρυθμό, πήρε την πρωτοβουλία, όμως δεν είχε λύσεις.

Έπαιζε προβλέψιμα και η Ενωση δεν τον ένιωσε. Ουδεμία σχέση με τον δυνατό και επιθετικό ΠΑΟΚ.

Γι’ αυτό και το αποτέλεσμα ήταν πέρα για πέρα δίκαιο για τους κιτρινόμαυρους που πλέον κρατάνε στα χέρια τους την δεύτερη θέση.