Το ποδόσφαιρο είναι στιγμές. Κι ο Ολυμπιακός στην Τούμπα εκμεταλλεύτηκε ιδανικά ένα λάθος του Βιεϊρίνια και με το εύκολο γκολ του Ελ Αραμπί μετά από ασίστ του Βαλμπουενά όχι μόνο ξανακέρδισε τον ΠΑΟΚ, αλλά σφράγισε την κατάκτηση του τίτλου ύστερα από τρία χρόνια.

Η ομάδα του Μαρτίνς πήγε στην Θεσσαλονίκη για να μην χάσει και τα κατάφερε να πάρει το τρίποντο.

Δεν έπαιξε τη σπουδαία μπάλα, όμως ήταν πολύ σοβαρή, οργανωμένη και ουσιαστική.

Αντίθετα, ο ΠΑΟΚ ήταν κατώτερος του αναμενομένου κι έτσι όπως εξελίχθηκε ο αγώνας έχασε δίκαια.

Σο πρώτο ημίχρονο ο Ολυμπιακός πατούσε καλύτερα στον αγωνιστικό χώρο. Ο Μαρτίνς κέρδισε το κέντρο με τους Καμαρά, Μπουχαλάκη, Γκιγιέρμε και ο ΠΑΟΚ είχε πρόβλημα και στην αμυντική λειτουργία και στην κυκλοφορία.

Ναι μεν το γκολ ήταν προϊόν λάθους του αρχηγού του Δικεφάλου, όμως ο Ολυμπιακός φαινόταν πιο ομάδα.

Ο ΠΑΟΚ άρχισε να ισορροπεί μετά το 35 όταν οι ερυθρόλευκοι πρόσεξαν περισσότερο τα νώτα τους.

Έτσι κύλησε κι όλο το δεύτερο ημίχρονο. Με έναν ΠΑΟΚ να έχει την κατοχή, όμως να παίζει αργά, προβλέψιμα και να είναι ακίνδυνος.

Ο Ολυμπιακός αμύνθηκε σωστά, δεν έδωσε χώρους στον ΠΑΟΚ και με άνεση κράτησε το 0-1.

Ήταν εξαιρετικά στημένος, οι παίκτες του ήξεραν τι πρέπει να κάνει ο καθένας τους και η μεγάλη τους νίκη ήρθε φυσιολογικά.

Στα δικά μου μάτια ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλύτερα προετοιμασμένος από τον αντίπαλό του. Και αγωνιστικά και ψυχολογικά. Πήγε αποφασισμένος στην Τούμπα να καθαρίσει τον τίτλο.

Ο ΠΑΟΚ, που καίγεται για την δεύτερη θέση, λες και δεν είχε κίνητρο. Ήταν άδειος σαν ομάδα και υστέρησαν τα ατού του, όπως ο Μίσιτς, ο Μπίσεσβαρ και ο Μαουρίσιο.

Ο Βιεϊρίνια πάλεψε, έτρεξε και θα είναι άδικο να χρεωθεί η ήττα σε αυτόν. Τα λάθη, άλλωστε, είναι μέσα στο ποδόσφαιρο. Κι ο αποψινός ΠΑΟΚ δεν ήταν καλά για να διεκδικήσει κάτι παραπάνω.