Τρία πράγματα θέλω να πω για την υπόθεση πολυϊδιοκτησίας Ξάνθης, ΠΑΟΚ.

Το πρώτο έχει να κάνει με το γεγονός ότι και τα μέλη της επιτροπής εφέσεων της ΕΠΟ απέφυγαν να δικάσουν επί της ουσίας και «πάτησαν» πάνω στη γνωμοδότηση της επιτροπής επαγγελματικού Αθλητισμού την οποία θεώρησαν δεσμευτική.

Από τακτικούς δικαστές περίμενα να λειτουργήσουν διαφορετικά. Διότι με το σκεπτικό της ΕΕΑ, αν αύριο ο Κόκκαλης πουλήσει στον Σαββίδη τα στρέμματα που του ανήκουν στου Ρέντη, αυτόματα θα τεθεί θέμα πολυϊδιοκτησίας ανάμεσα σε Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ. Δεν θα είναι κωμικό;

Το δεύτερο είναι ότι η Ξάνθη και ο ΠΑΟΚ δικάστηκαν σύμφωνα με την κυβερνητική τροπολογία κι όχι το πειθαρχικό δίκαιο της ΕΠΟ. Παραβιάστηκε το αυτοδιοίκητο της ομοσπονδίας και κάτω από διαφορετικές συνθήκες η ΟΥΕΦΑ δεν θα το επέτρεπε.

Και το τρίτο είναι η προσφυγή που θέλει να καταθέσει ο ΠΑΟΚ στο CAS. Η εμπειρία μου μού λέει ότι σε τέτοιες περιπτώσεις το διεθνές δικαστήριο έχει ένα μεσολαβητικό ρόλο και παραπέμπει τις υποθέσεις στα εσωτερικά δικαστήρια.

Υπάρχει, όμως, η πιθανότητα για τον ΠΑΟΚ να μπλέξει σε μεγάλες περιπέτειες αν το CAS μπει στην ουσία και εξετάσει την υπόθεση σύμφωνα με τους διεθνείς κανονισμούς. Οπότε αν κριθεί ένοχος κινδυνεύει ακόμα και με υποβιβασμό!

Οι νομικοί του Σαββίδη οφείλουν να εξετάσουν πάρα πολύ σοβαρά τα δεδομένα για την προσφυγή και φυσικά για το αφεντικό του ΠΑΟΚ είναι μονόδρομος να ξεφορτωθεί το αθλητικό κέντρο της Ξάνθης που είναι χρεωμένο στον ανιψιό του.

Κάποια στιγμή, μάλιστα, ο Σαββίδης καλά θα κάνει να τοποθετηθεί δημόσια γι’ αυτή την αγορά.

Για ποιο λόγο έγινε από τη στιγμή που με χίλιους διαφορετικούς τρόπους θα μπορούσε να ελέγχει την Ξάνθη και την κάθε Ξάνθη. Όπως συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια στο ελληνικό ποδόσφαιρο από άλλους μεγαλοπροέδρους…

Τουλάχιστον ο κόσμος του ΠΑΟΚ δικαιούται να μάθει

Και το ίδιο περιμένω από τον Χρήστο Πανόπουλο, ο οποίος έχει δεσμευθεί ότι θα το κάνει.