Για την εμπειρία του ταξιδιού με την υπόλοιπη αποστολή της ΑΕΚ στο υπό βομβαρδισμό Βελιγράδι το 1999 μίλησε ο Χρυσόστομος Μιχαηλίδης.

Αναλυτικά όσα είπε σε ραδιοφωνικό σταθμό ο τότε γκολκίπερ της Ένωσης και τώρα προπονητής τερματοφυλάκων της ομάδας για:

-το ταξίδι στο υπό βομβαρδισμό Βελιγράδι το 1999: «Ήταν μια εμπειρία ζωής για όλους μας. Όσοι συμμετείχαμε σε αυτό το ταξίδι ειρήνης θα είναι για πάντα στη μνήμη μας. Είχαμε ένα άγχος για το τι θα αντιμετωπίσουμε και λέγαμε ‘τι πάμε να κάνουμε’. Όμως όσα ζήσαμε εκεί ήταν απερίγραπτα και θα έχουμε να το λέμε στα παιδιά και τα εγγόνια μας. Οι στιγμές αυτές και η αλληλεγγύη στον λαό της Σερβίας είναι κάτι που δεν θα ξεχαστεί ποτέ».

-το αν υπήρχε φόβος για την ασφάλεια της αποστολής: «Σίγουρα υπήρχε μια ανησυχία για τα μέτρα ασφαλείας. Είχαμε δεχτεί μέχρι και απειλές ότι δεν θα μπορούσαμε να γυρίσουμε. Υπήρχαν πιέσεις όταν φτάσαμε στην Ουγγαρία να ματαιωθεί το ταξίδι, αλλά εκεί που είχαμε φτάσει δεν υπήρχε γυρισμός. Μετά το ματς, όταν σουρούπωνε σκεφτόμασταν πώς θα γυρίσουμε. Μέχρι να περάσουμε τα σύνορα υπήρχε μια ανησυχία και μετά καταλάβαμε τι είχαμε κάνει».

-την υποδοχή του σερβικού λαού: «Σε όλη τη διαδρομή υπήρχε κόσμος, σε χωριά και πόλεις, που μας έδειχναν την αγάπη τους. Μας πρόσφεραν ψωμί και αλάτι, το έθιμο της υποδοχής των Σέρβων. Φτάνοντας στο Βελιγράδι έβλεπες κτίρια γκρεμισμένα, το προηγούμενο βράδυ είχαν βομβαρδίσει ένα νοσοκομείο. Οι δρόμοι ήταν άδειοι, σαν τις μέρες που ζούμε τώρα στην Ελλάδα».

-τον αγώνα με την Παρτιζάν: «Δεν θύμιζε σε τίποτα ποδοσφαιρικό αγώνα. Σαν να μαζεύτηκε μια παρέα για να παίξει μπάλα ήταν περισσότερο. Γι’ αυτό και δεν ολοκληρώθηκε το ματς, αφού μπήκε μέσα ο κόσμος για να δείξει την αγάπη του».

-τις εικόνες πολέμου που είδε από κοντά: «Τα παιδιά της δικής μας γενιάς δεν ξέραμε τι σημαίνει πόλεμος, παρά μόνο από διηγήσεις των παππούδων μας. Όμως το να ακούς ιστορίες ή να βλέπεις πράγματα στην τηλεόραση είναι εντελώς διαφορετικό από το να τα ζεις από κοντά. Αυτή η εμπειρία σε κάνει καλύτερο και σαν άνθρωπο, για να αντιληφθείς κάποια πράγματα διαφορετικά».

-το αν συγκρίνει αυτό το ταξίδι με κάποια άλλη επιτυχία σε αγωνιστικό επίπεδο: «Αυτό το ταξίδι δεν συγκρίνεται με κανέναν τίτλο. Είναι σταθμός. Δεν γίνεται κάθε μέρα, ούτε μπορεί να γίνει κάθε μέρα. Όλα τα άλλα είναι η καθημερινότητα ενός αθλητή, πρωταθλήματα, Κύπελλα, Champions League, Εθνική ομάδα… Όμως αυτό που ζήσαμε τότε ήταν σημείο αναφοράς για τις ζωές όλων μας».

-την πανδημία και το πώς επηρεάζει την ΑΕΚ: «Είμαστε σε μια κατάσταση ενός διαφορετικού πολέμου τώρα. Πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε κι αυτόν. Η καθημερινότητά μας δεν αλλάζει, έστω και εξ αποστάσεως. Προσπαθούμε να είμαστε κοντά στα παιδιά και προετοιμαζόμαστε όλοι για να είμαστε έτοιμοι, όταν και αν θα ξεκινήσουμε, ώστε να δούμε σε τι κατάσταση θα είμαστε».

-τις δυσκολίες στην προπόνηση των τερματοφυλάκων στην καραντίνα: «Η δική μας προπόνηση είναι τελείως διαφορετική από των παικτών που μπορούν να διατηρήσουν την φυσική τους κατάσταση με τρέξιμο και άλλες ασκήσεις. Εμείς οι τερματοφύλακες χρειαζόμαστε πολύ και την επαφή με την μπάλα, ενώ οι επιβαρύνσεις που δέχεται ένας τερματοφύλακας με τις πτώσεις είναι μεγάλες και δεν μπορείς να δουλέψεις όπως θες στο σπίτι. Πιστεύω πάντως πως θα έχουμε ένα εύλογο χρονικό διάστημα για να προετοιμαστούμε όταν θα αποφασιστεί να αρχίσουν πάλι οι διοργανώσεις».