Ο Ολυμπιακός προσπάθησε για το καλύτερο χθες το βράδυ με την Αρσεναλ, αλλά έχω την αίσθηση ότι οι περισσότεροι παίκτες του δεν έδωσαν το κάτι παραπάνω. Δεν έκαναν αυτό που λέμε υπέρβαση του εαυτού τους. Αυτό τουλάχιστον εισέπραξα εγώ.

θα περίμενα από τους παίκτες του Μαρτίνς να τρώνε σίδερα κι όχι απλά να υπηρετήσουν το πλάνο του προπονητή.

Από εκεί και πέρα η άποψή μου είναι ότι παιχνίδι που δεν μπορείς να το πάρεις φροντίζεις να μην το χάσεις.

Μετά την είσοδο του Φορτούνη ο Ολυμπιακός πήρε μέτρα κι όταν μπήκε και ο Λοβέρα ο Μαρτίνς ρίσκαρε ακόμα περισσότερο. Κι αυτό πλήρωσε.

Η Αρσεναλ βρήκε κενό χώρο από τη δεξιά πλευρά των ερυθρολεύκων (εκεί πήγε ο Βαλμπουενά) και κτύπησε. Και μετά θα μπορούσε να κάνει και το 0 -2.

Στα δικά μου μάτια ήταν αφύσικο να βλέπω τριάδα Βαλμπουενά, Φορτούνη, Λοβέρα απέναντι σε μια αγγλική ομάδα.

Άλλο να παίζεις πρωτάθλημα με τον Πανιώνιο. Η ημέρα με τη νύχτα είναι.

Εκεί τα χάλασε ο Πορτογάλος. Η ομάδα αποσυντονίστηκε, έχασε την ισορροπία της και την πάτησε.

Ενώ με τη λευκή ισοπαλία θα πήγαινε στο Λονδίνο με διαφορετική ψυχολογία και ασφαλώς με αρκετές πιθανότητες πρόκρισης.

Ο Ολυμπιακός θα έπρεπε να τελειώσει το ματς όπως έπαιζε από την αρχή του δευτέρου ημιχρόνου.

Να είναι σφιχτός και πολύ προσεκτικός για να μην γίνονται λάθη στην αμυντική λειτουργία. Να δίνει μέτρα στην Αρσεναλ, αλλά να κλείνει όλους τους χώρους και να την κτυπήσει στην κόντρα.

Προσωπικά αντί τον Λοβέρα, που αγωνίστηκε από αριστερά και επαναλαμβάνω ότι δεν είναι ακραίος, θα έβαζα τον Ραντζέλοβιτς. Ο μικρός είναι σφαίρα και θα μπορούσε να στηρίξει τον Ομάρ. Όχι ο Βαλμπουενά. Λογικό αυτό.

Και για να τα λέμε όλα ο Μαρτίνς είχε να αντιμετωπίσει την κούραση της ομάδας από τα συνεχόμενα ματς και τα πολλά προβλήματα.

Και, βέβαια, ο Πορτογάλος θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι χωρίς τον Ποντένσε ο Ολυμπιακός δημιουργικά είναι μια άλλη ομάδα. Έχει γίνει προβλέψιμος με τις σέντρες και τα στημένα του Βαλμπουενά. Και το τονίζω ενόψει Τούμπας…