Μου αρέσει το βόλεϊ. Κι από τότε που άλλαξαν οι κανονισμοί και κάθε σερβίς είναι πόντος το άθλημα είναι ακόμα πιο συναρπαστικό. Χαίρεσαι να βλέπεις δυνατές ομάδες. Το θέαμα είναι εξαιρετικό.

Δεν σας το κρύβω ότι μεταξύ ενός αγώνα στην Ευρωλίγκα κι ενός ντέρμπι στο βόλεϊ θα προτιμήσω το δεύτερο. Δεν πλήττω.

Όπως χθες που παρακολούθησα το μεγαλύτερο μέρος της μάχης των αιωνίων. Θυμήθηκα τα παλιά που έπεφταν κορμιά.

Μεγάλο ματς έγινε στου Ρέντη και λογικά μία από τα ίδια θα είναι και η ρεβάνς. 

Είναι ό,τι καλύτερο για το βόλεϊ που ο Παναθηναϊκός αρχίζει πια να γίνεται Παναθηναϊκός και να κοντράρει στα ίσα τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ.

Και μακάρι στο μέλλον να δούμε κι άλλες ομάδες να φτάνουν σε τόσο υψηλό επίπεδο. Αρκεί να υπάρχουν οι οικονομικές δυνατότητες για να στηριχθούν. 

Ειδικά για το τριφύλλι η άνοδος του βόλεϊ έρχεται σε μια περίοδο που ο κόσμος του το έχει πολύ μεγάλη ανάγκη.

Το ποδόσφαιρο θέλει ακόμα δουλειά για να επιστρέψει στην κανονικότητα και μόνο το μπάσκετ είναι τοπ και η μοναδική δεξαμενή από την οποία οι πράσινοι οπαδοί νιώθουν υπερηφάνεια.

Ο Γιαννακόπουλος είναι παθιασμένος με τον Παναθηναϊκό και να είστε σίγουροι ότι θα κάνει τα πάντα για να δει σύντομα πρωταθλήτρια και την ομάδα βόλεϊ.

Όπως να είστε βέβαιοι ότι η ισχυροποίηση του Παναθηναϊκού θα υποχρεώσει τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ να απαντήσουν.

Κι εκεί που τα τελευταία χρόνια το πρωτάθλημα ήταν υπόθεση ενός η δύο, θα πάρει… φωτιά και θα αποτελέσει μαγνήτη για τους οπαδούς, αλλά και τους ουδέτερους που τους αρέσει το σπορ.

Υ.Γ.: Απαξιώ να ασχοληθώ με τα έκτροπα πριν τον χθεσινό αγώνα. Αυτοί οι ταραξίες δεν έχουν ουδεμία σχέση με το βόλεϊ και γενικότερα τον αθλητισμό.