Έχει ανοίξει πολύ μεγάλη κουβέντα για τις δυο φάσεις στο Καραϊσκάκη που ο Παναθηναϊκός ζήτησε πέναλτι. Του Καμαρά στον Μπουζούκη και του Μπα στον Μακέντα.

Κατ’ αρχάς αν δεν υπήρχε VAR ουδείς θα ασχολιόταν με αυτές τις δύο φάσεις, οι οποίες είναι δεκάδες σε κάθε αγώνα. Άλλο τώρα αν δεν τις πιάνει η κάμερα η, δεν υπάρχει ριπλέι.

Τώρα το συζητάμε ακριβώς διότι έγινε χρήση του VAR και ο διαιτητής έκρινε ότι δεν υπήρχε παράβαση.

Προσωπικά πήρα θέση για την δεύτερη φάση στον Μακέντα. Τη θεωρώ πέναλτι, διότι ο Μπα πρώτα πάτησε τον Ιταλό και μετά απομάκρυνε τη μπάλα.

Ενώ στην πρώτη περίπτωση ο Καμαρά πρώτα έδιωξε τη μπάλα και μετά βρήκε το πόδι του Μπουζούκη.

Ίδια ακριβώς φάση είχε γίνει στο ΑΕΚ-Αρης με πρωταγωνιστές τους Ρόουζ και Σιμόες. Τότε ο παίκτης του Αρη είχε καθαρή πρόθεση να διώξει τη μπάλα και μαζί βρήκε και το πόδι του Πορτογάλου. Έγινε χρήση VAR και δόθηκε πέναλτι (ΔΕΣ ΕΔΩ).

Εύλογο το ερώτημα: Αφού ήταν εκείνο πέναλτι, γιατί να μην είναι κι αυτό στο Καραϊσκάκη; Αν, βέβαια είναι. Διότι μπορεί να έγινε λάθος στον αγώνα του ΟΑΚΑ.

Διάβασα και τις κριτικές των ειδικών και άλλα λέει ο ένας κι άλλα ο άλλος. Δεν ξετυλίγει το κουβάρι…

Μπερδεύονται οι πάντες. Οι παίκτες, οι προπονητές, οι παράγοντες, οι δημοσιογράφοι και φυσικά ο κόσμος.

Κι ο καθένας εκφράζεται ανάλογα με το τι τον συμφέρει. Αλλά έτσι δουλειά δεν γίνεται. Δεν μπορεί το ένα να είναι πέναλτι και το άλλο όχι. Και αντίστροφα.

Το τονίζω διότι πλέον ανάλογες φάσεις θα τις βρίσκουμε πολύ συχνά μπροστά μας και ο διαιτητικός κόσμος οφείλει να ξεκαθαρίσει τα πράγματα και να τα βάλει σε μια σειρά. Να μας εξηγήσουν πότε είναι πέναλτι και πότε όχι. 

Χθες φώναζε ο Αρης, σήμερα ο Παναθηναϊκός, αύριο θα είναι η σειρά της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ και του Ολυμπιακού.

Και να η μία ανακοίνωση και να η άλλη και πάει λέγοντας. Μια ζωή θα ασχολούμαστε με τη διαιτησία και άκρη δεν θα βρίσκουμε…