Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί ότι είναι πολύ δύσκολο για τους ποδοσφαιριστές να παίζουν σε άδειες εξέδρες.

Κι ειδικά όταν μιλάμε για ομάδες σαν τον Ολυμπιακό που στο Καραϊσκάκη ο κόσμος στην κυριολεξία είναι ο 12ος παίκτης του.

Μέχρι ενός ορισμένου σημείου ο Ολυμπιακός έχει ελαφρυντικά για την κακή απόδοσή του στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό.

Αλλά δεν γίνεται να λες ότι καίγεσαι για τον τίτλο και να μην το δείχνεις στο γήπεδο.

Εγώ είδα χθες μια soft ομάδα, η οποία δεν έχει ουδεμία σχέση με τον Ολυμπιακό που όλοι γνωρίζουμε. Και μου προκάλεσε εντύπωση γιατί αυτή η χαλαρότητα.

Άλλο λείπει ο Γκιγιέρμε η, ο Ποντένσε δεν είναι στα καλά του κι άλλο ότι οι παίκτες δεν έβγαλαν ενέργεια και πάθος. Δεν έπαιξαν με ένταση.

Ιδιαίτερα στο πρώτο ημίχρονο και μετά το 20 με 25 άλλος είχε το όνομα κι άλλος τη χάρη.

Ο  Παναθηναϊκός ήταν ο πρωταγωνιστής του έργου. Κι ο Ολυμπιακός απλά είχε τον ρόλο του κομπάρσου.

Κι εδώ έρχεται το εύλογο ερώτημα. Γιατί τέτοια εικόνα ενώ οι παίκτες ήξεραν ότι με νίκη θα ήταν μόνοι πρώτοι στην βαθμολογία;

Γιατί να χρειαστεί ο Μαρινάκης να πάει στο ημίχρονο στα αποδυτήρια; Το έκανε γιατί προβληματίστηκε και ανησύχησε.

Θα ήταν χοντρή ζημιά για τον Ολυμπιακό να μην κέρδιζε.

Και οφείλει να είναι πολύ προσεκτικός στη συνέχεια.

Ο Μαρτίνς και οι παίκτες του καλά θα κάνουν να σταματήσουν να ασχολούνται με τη διαιτησία και την επικοινωνιακή πολιτική της ομάδας και να αφοσιωθούν στη δική τους δουλειά.

Η ομάδα προερχόταν από διακοπές. Με τους πράσινους οι παίκτες έπρεπε να τρώνε σίδερα και όχι να παίζουν λες και ήταν φιλικό ματς προετοιμασίας.

Ήταν ολοφάνερο ότι ο Ολυμπιακός δεν είχε προετοιμαστεί κατάλληλα κι ούτε είχε διαβάσει σωστά το παιχνίδι.

Ενδεχομένως κάποιοι παίκτες να υποτίμησαν τους αντιπάλους τους.

Όπως και να έχει ο Ολυμπιακός πήρε ένα τρίποντο που σύμφωνα με την εικόνα του δεν το άξιζε.

Ουδείς μπορεί να ξέρει τι θα γίνει στο επόμενο ματς, αν η ομάδα συνεχίσει να δείχνει αυτό το πρόσωπο.

Ο Μαρτίνς είναι υποχρεωμένος να σημάνει γενικό συναγερμό και να ταρακουνήσει τους παίκτες του, διότι τα δύσκολα είναι μπροστά τους…