Στο λάθος του Σταφυλίδη και το 0-1 είπα από μέσα μου ότι αυτή είναι η ευκαιρία για τη νέα εθνική να δείξει τι ψάρια μπορεί να πιάσει. Και τα κατάφερε μια χαρά. Η ψαριά ήταν μεγάλη.

Δεν στέκομαι τόσο στη νίκη, όσο στην αντίδραση των παικτών, οι οποίοι έμειναν πιστοί στο πλάνο του προπονητή. Δεν τους πήρε από κάτω και έβγαλαν εγωισμό.

Μεταξύ μας θα ήταν κρίμα κι άδικο η καλή τους προσπάθεια από την αρχή του ματς να πήγαινε στράφι από την ερασιτεχνική ενέργεια του Σταφυλίδη.

Σαφώς το παλικάρι δεν είναι κλασικός στόπερ, όμως δεν έχει καμία δικαιολογία. Παίκτης της μπουντεσλίγκα είναι και με την Χοφενχάιμ κέρδισε την Μπάγερν μέσα στο Μόναχο. Τι ζεϊμπεκιά ήταν αυτή…

Τέλος πάντων. Αντιμετωπίζω την εθνική με θετική ενέργεια, διότι τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ο προπονητής και οι παίκτες έχουν ανάγκη τη στήριξή μας.

Από χιλιόμετρα φαίνεται ότι πραγματικά κάτι έχει αλλάξει. Βλέπουμε μια ομάδα που παίζει σύγχρονο ποδόσφαιρο. Ακόμα και να μην εντυπωσιάζει προσπαθεί κι αυτό είναι το πιο σημαντικό.

Οι παίκτες δείχνουν τρομερή διάθεση. Τρέχουν συνεχώς, έχουν απίστευτη αλληλοκάλυψη, κερδίζουν συνεχώς μπάλες, συνεργάζονται λες και αγωνίζονται μαζί για χρόνια.

Το αποτέλεσμα είναι θετικότατο. Κατά διαστήματα προσφέρουν και θέαμα. Χαίρεσαι να τους παρακολουθείς. Γιατί βλέπεις υγεία, νιάτα, ζωντάνια.

Ο Φαν Σιπ δεν έχει αλλάξει την ομάδα στα τρία τελευταία ματς με Βοσνία, Αρμενία και Φινλανδία κι αυτό είχε σαν φυσικό επακόλουθο οι διεθνείς να βρουν ρυθμό και χημεία μεταξύ τους.

Ο Ολλανδός τους περνάει μία συγκεκριμένη επιθετική φιλοσοφία και οι διεθνείς την υπηρετούν σωστά. Φάνηκε μετά το 0-1.

Γύρισαν το ματς γιατί το πίστευαν. Δεν δέχονταν ότι οι Φινλανδοί είναι καλύτεροι και τα έδωσαν όλα για να κερδίσουν.

Είχαν μέσα τους τον χαρακτήρα του νικητή κι έτσι πρέπει να μείνουν στη συνέχεια που οι απαιτήσεις και η πίεση θα αυξηθούν όταν θα παίζουν σε ματς με πολύ μεγάλο βαθμολογικό ενδιαφέρον.

Αυτό, άλλωστε, είναι και το στοίχημά τους. Το αύριο τους ανήκει, αρκεί να δουλεύουν σκληρά και να έχουν το κεφάλι κάτω.

Το κλίμα στην εθνική είναι ιδανικό και έτσι θα πρέπει να το κρατήσουν. Να το προστατεύσουν σαν κόρη οφθαλμού. Μόνο ενωμένοι θα πανηγυρίσουμε ξανά μεγάλες επιτυχίες. Και το μότο τους να είναι όλοι για έναν και ένας για όλους.

Αυτό που αρέσει σε όλους μας είναι ότι, επιτέλους, η εθνική μας έχει αρχίσει να οργανώνεται και να παράγει παιχνίδι. Απλά και γρήγορα. Και να παίζει πολύ από τα πλάγια. Με Μπακάκη, Λημνιό από δεξιά και Γιαννούλη, Μάνταλο από αριστερά. Έναν Μάνταλο, ο οποίος συγκλίνει στο κέντρο και κάνει ωραία πράγματα.

Κι υπάρχουν ακόμα ο Μασούρας, ο Δώνης, ο Χατζηγιοβάνης. Ωραίοι εξτρέμ. Αλλά σε λίγο καιρό θα έχουμε και τον Φορτούνη.

Ο Κουρμπέλης με τον Γαλανόπουλο ταιριάζουν πολύ και διακρίνονται, διότι η σωστή αμυντική λειτουργία ξεκινά από το πρέσινγκ ψηλά.

Στο κέντρο της άμυνας έχουμε τα θέματά μας με τον Σταφυλίδη που δεν ξέρει καλά τη θέση και εκτιμώ ότι σε  μελλοντικά δύσκολα παιχνίδια ο ένας τουλάχιστον στόπερ θα αλλάζει. Ο Χατζηδιάκος δίνει ηρεμία και μεταφέρει σωστά τη μπάλα. Σε αυτή την εθνική το δίδυμο Μανωλά, Παπασταθόπουλου δεν λείπει…

Ο Φαν Σιπ έχει λύσεις και θα τις εξαντλήσει, αλλά προέχει να φτιάξει ομάδα με αρχή, μέση και τέλος. Έχει μπει σε σωστό δρόμο και μακάρι η συνέχεια να είναι ανάλογη. Βήμα, βήμα όλα θα γίνουν.