Ήθελα να το γράψω πριν τον αγώνα του Μονάχου, αλλά σκέφτηκα ότι ίσως δημιουργηθεί θέμα.

Στις δηλώσεις του ο Πέδρο Μαρτίνς υποστήριξε ότι ο Ολυμπιακός είναι έτοιμος να γράψει ιστορία.

Μια δήλωση που μπορεί να έχει πολλές ερμηνείες. Με πρώτη και καλύτερη ότι ο Πορτογάλος προσπάθησε να ανεβάσει το ηθικό των παικτών του και να τους αυξήσει το κίνητρο διάκρισης σε ένα τόσο σπουδαίο διεθνές παιχνίδι.

Από την άλλη, όμως, αναρωτιέμαι αν ο Μαρτίνς πίστευε αυτό που έλεγε κι αν γνωρίζει καλά την ομάδα του και το επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Διότι πέρα από τις δυνατότητες του προπονητή και των παικτών ατομικά, η διαφορά οποιασδήποτε ελληνικής ομάδας με την Μπάγερν είναι χαώδης.

Για εμένα κακώς ο Μαρτίνς έκανε μια τέτοια δήλωση, διότι τώρα είναι εκτεθειμένος. Όχι ασφαλώς από το αποτέλεσμα που ήταν αναμενόμενο. Αλλά από την εμφάνιση της ομάδας του.

Ο Ολυμπιακός ήταν κουρασμένος και αναιμικός για τις απαιτήσεις ενός τέτοιου αγώνα. Ο προπονητής του όφειλε να το ήξερε. Και είμαι σίγουρος ότι το ήξερε, αλλά το διαχειρίστηκε λάθος.

Άλλωστε, ο ξένος τεχνικός δεν υπήρχε κανένας λόγος να μιλήσει έτσι. Σε δύσκολα ματς πας με χαμηλούς τόνους. Δεν προκαλείς, δεν βγάζεις γλώσσα. Κι ειδικά όταν έχεις αντίπαλο τη Μπάγερν, η οποία δεν είναι στα καλά της και ψάχνει τη διέξοδο να έρθει στα ίσα της.

Θα αποφύγω να αναφερθώ με λεπτομέρειες στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, διότι, όπως τόνισα και χθες, μιλάμε για άλλη κλάση.

Αλλά, όπως και να το κάνουμε, δεν γίνεται  μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό, που παίζει πολλά χρόνια στο Τσάμπιονς Λιγκ, να μην μπορεί να αλλάξει δυο, τρεις μπαλιές και να κάνει μια οργανωμένη επίθεση.

Εσείς μπορεί να βλέπατε τον Μαρτίνς να φωνάζει στους παίκτες να πάρουν μέτρα για να μην νιώθουν τόσο μεγάλη πίεση, όμως αυτό δεν έγινε.

Ήταν ολοφάνερο ότι οι παίκτες του Ολυμπιακού δεν είχαν ετοιμαστεί κατάλληλα πνευματικά γι’ αυτό το ματς, παρά την πολύ καλή εμφάνισή τους στον αγώνα του Πειραιά.

Σεβάστηκαν πολύ περισσότερο απ’ ό,τι θα έπρεπε την γερμανική ομάδα και ίσως φοβήθηκαν τον αγώνα. Άρα, ο προπονητής όφειλε να είναι σταντ μπάι για να δει τι θα κάνει.

Μιλάω για αλλαγή ουσίας κι όχι για τα μάτια του κόσμου με την είσοδο του Ελ Αραμπί και τα δύο φορ σε μια ομάδα που ήταν κομμένη στη μέση…