Την περίμενα την αντίδραση του Ολυμπιακού στην Θεσσαλονίκη. Ακόμα κι όταν βρέθηκε νωρίς πίσω στο σκορ είχα τη διαίσθηση ότι θα ισοφαρίσει. Και μετά ήταν φυσιολογικό το 1-2.

Γατί; Διότι οι παίκτες του Μαρτίνς είχαν αντιληφθεί τι σημαίνει αυτό το ματς μετά την ήττα στο Βελιγράδι και το βαρύ κλίμα που είχε δημιουργηθεί.

Και νίκησαν τον Αρη διότι ήθελαν πολύ περισσότερο τη νίκη. Δεν ενθουσίασαν με την απόδοσή τους, όμως έβγαλαν ενέργεια. Έπαιξαν με πάθος και ψυχή.

Ποτέ άλλοτε δεν είχα δει τον Σα να ξαπλώνει στο χορτάρι μετά το τέλος του αγώνα. Τόσο μεγάλη ήταν η έντασή του. Όπως και των περισσότερων παικτών του Ολυμπιακού.

Προσωπικά, όμως, δεν μπορώ να δικαιολογήσω αυτή την υστερία που υπάρχει στον Ολυμπιακό για το φετινό πρωτάθλημα.

Είναι ό,τι καλύτερο για μια ομάδα να είναι τόσο αφοσιωμένη σε έναν στόχο, αλλά ο Ολυμπιακός, ρε παιδιά, έχει μπουχτίσει από τους εγχώριους τίτλους.

Δεν λέω να το χαρίσει στον ΠΑΟΚ η, την ΑΕΚ. Αλλά τι έγινε αν δεν πάρει τον τίτλο; θα καταστραφεί; 

Αν ήταν έτσι τι να πουν οι άλλες ομάδες; Θα έπρεπε να είχαν βάλει λουκέτο.

Συν ότι φέτος υπάρχουν τα πλέι οφ. Πολύ σημαντικό για την πρωτοπόρο ομάδα να πάρει διαφορά, αλλά ο αγώνας με τον Αρη ήταν ένα απλό ματς πρωταθλήματος.

Ναι μεν είχε το ενδιαφέρον του λόγω Βελιγραδίου και ροτέισον του Μαρτίνς, όχι όμως ότι παιζόταν όλη η σεζόν.

Έτσι το αντιμετώπισαν κάποιοι στον Ολυμπιακό. Και το τονίζω, διότι αυτό δημιουργεί φοβερή πίεση που μπορεί να φέρει αντίθετα αποτελέσματα. Χρειάζεται σωστή διαχείριση.

Κι αυτό αφορά τους πάντες. Ιδιαίτερα, όμως, τον προπονητή και τους παίκτες.

Θυμίζω ότι στο περσινό ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη ο Ολυμπιακός δεν νίκησε, διότι ήταν άτυχος, αλλά είχε και μεγάλο άγχος.

Σε αυτό το παιχνίδι οι ερυθρόλευκοι θα μπορούσαν να είχαν σημειώσει τρία και τέσσερα τέρματα. Και, τελικά, δεν κέρδισαν. Γιατί δεν είχαν καθαρό μυαλό και φορτώθηκαν με έξτρα πίεση επειδή πάση θυσία έπρεπε να κερδίσουν.

Ο Ολυμπιακός διαθέτει πολύ καλή ομάδα και μπορεί να παίξει όμορφο ποδόσφαιρο, με την προϋπόθεση, βέβαια, ότι θα ελέγχεται το άγχος για να είναι δημιουργικό, αλλά και με τον Μαρτίνς να μην ξανακάνει εγκλήματα όπως με την ομάδα που κατέβασε στη Σερβία.

Ο Πορτογάλος θα κατάλαβε στην Θεσσαλονίκη ότι παιχνίδια που για τους δικούς τους λόγους τα φοβούνται οι προπονητές τα παίρνουν οι μεγάλοι παίκτες. Σαν τον Βαλμπουενά και τον Γκιγιέρμε…