Αποδείχθηκα προφητικός πριν το ντέρμπι όταν έγραφα ότι τα πληγωμένα θηρία είναι τα πιο επικίνδυνα.

Ο Παναθηναϊκός έκανε ό,τι μπορούσε για να μην γνωρίσει την ήττα από τον Ολυμπιακό και στο τέλος θα συνειδητοποίησε ότι έχασε μεγάλη ευκαιρία να πάρει ακόμα και το ματς.

Όχι μόνο για το πέναλτι του Μακέντα που έπιασε ο Σα, αλλά και γιατί ο Ολυμπιακός δεν είχε ουδεμία σχέση με την ομάδα που απολαύσαμε με την Τότεναμ και γενικά στα ματς της Ευρώπης.

Ο αποψινός Ολυμπιακός δεν μου άρεσε καθόλου. Σκόραρε στην μοναδική ευκαιρία που του παρουσιάστηκε με την βοήθεια του Διούδη που «έπνιξε» το γκολ.

Από εκεί και πέρα δεν είχε φαντασία στο παιχνίδι του, δεν έβγαλε ένταση και γενικά φάνηκε σα να πιστεύει ότι με τον ένα η, τον άλλον τρόπο θα κερδίσει.

Οι περισσότεροι παίκτες του έδειξαν μία αλαζονική συμπεριφορά. Δεν τους είδα να βάζουν τα πόδια τους στη φωτιά κι αυτό πλήρωσαν. Τουλάχιστον αυτό εισέπραξα εγώ.

Υποτίθεται ότι οι ερυθρόλευκοι θα τα έδιναν όλα στο ντέρμπι κι ότι σε καμία περίπτωση δεν θα υποτιμούσαν τον αντίπαλο.

Και φρόντισαν να κάνουν μία κάκιστη εμφάνιση σε μια περίοδο που η ομάδα του Μαρτίνς παίζει ωραίο και γρήγορο ποδόσφαιρο.

Με λόγια λόγια ο Ολυμπιακός δεν ήταν σοβαρός και φυσικά απέτυχε στην προετοιμασία του γι’ αυτόν τον αγώνα.

Η ευθύνη ανήκει και στον προπονητή και στους παίκτες.

Ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα που μέχρι τώρα δεν μπορεί να αποδώσει ποδόσφαιρο επιπέδου. Είναι λίγος. Αλλά μπήκε καλά, πίεσε ψηλά και την πάτησε κόντρα στο ροή του ντέρμπι.

Στην επανάληψη είχε την πρωτοβουλία και αγωνίστηκε δυνατά για την ισοφάριση.

Τον βοήθησε και ο Ολυμπιακός με το… χαλαρό παιχνίδι του και στο τέλος η ομάδα του Δώνη κατάφερε να σταθεί όρθια.

Το 1-1 είναι μεγάλο αποτέλεσμα για το Τριφύλλι, διότι πέρασε σοβαρή κρίση και τώρα ελπίζει να πάρει τα πάνω του.

Όσοι βρέθηκαν στο ΟΑΚΑ δεν είχαν απαιτήσεις για πολλά πολλά, όμως είδαν τους παίκτες να τρέχουν, να παίζουν με πάθος κι αυτό τους ικανοποίησε.

Ο Παναθηναϊκός είχε σφυγμό κι έμεινε ζωντανός. Μεγάλος χαμένος είναι ο Ολυμπιακός, ο οποίος δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί το 2-2 του ΠΑΟΚ με τον Αρη και να μείνει μόνος του στην κορυφή.

ΚΑΚΟ ήταν  το ντέρμπι της Τούμπας. Τα τέσσερα γκολ που σημειώθηκαν δεν μου λένε απολύτως τίποτα.

Από την μία είδαμε έναν Αρη να παίζει αντιποδόσφαιρο με πολλές σκόπιμες καθυστερήσεις κι από την άλλη έναν ΠΑΟΚ να μην μπορεί να βρει ρυθμό και περισσότερο να αυτοσχεδιάζει.

Όπως εξελίχθηκε το ματς στον ΠΑΟΚ είναι ικανοποιημένοι που δεν έχασαν το αήττητο, όμως από την άλλη η ομάδα τους ήταν αυτή που είχε δοκάρι και σε μια, δυο περιπτώσεις δημιούργησε τις προϋποθέσεις να προηγηθεί στο σκορ.

Ο Δικέφαλος, δηλαδή, παρά το γεγονός ότι σε έναν ακόμα αγώνα δεν άρεσε θα μπορούσε να πάρει το τρίποντο.

Τουλάχιστον προσπάθησε. Ειδικά μετά το 80 έβαλε ένταση στο παιχνίδι του, πίεσε και πάγωσε από το γκολ του Ματίγια, για το οποίο ο Πασχαλάκης φέρει μεγάλη ευθύνη.

Ο ΠΑΟΚ, πάντως, δεν είναι καλά. Ακόμα ψάχνει να βρει τα πατήματά του.

Για τον Αρη ήταν ένα πολύ δύσκολο εκτός έδρας ματς κι έχει ελαφρυντικά, αλλά περίμενα πολύ καλύτερη απόδοση από πλευράς κυκλοφορίας και επιθετικής δημιουργίας.

Οι κίτρινοι είχαν το μυαλό τους μόνο στην άμυνα. Πώς θα αποφύγουν την ήττα. Και είναι επιτυχία να σκοράρουν δύο φορές μέσα στην Τούμπα και να αγγίζουν τη νίκη.