Δεν μου αρέσει να μασάω τα λόγια μου. Ειδικά όταν πρόκειται για μία από τις πιο ιστορικές ελληνικές ομάδες.

Ο Παναθηναϊκός παραπαίει και σου προκαλεί θλίψη όταν τον βλέπεις. Για τέτοια κατάντια μιλάμε.

Κι αυτός που έχει την αποκλειστική ευθύνη είναι ο Γιάννης Αλαφούζος.

Με Δώνη η, χωρίς Δώνη αυτός ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να πάει πουθενά όσο βρίσκεται στα χέρια ενός ανθρώπου που είναι άσχετος με το αντικείμενο και με την οικονομική του πολιτική τον οδηγεί κατευθείαν στα βράχια.

Ως πότε ο κόσμος του Παναθηναϊκού θα αντέχει να βλέπει τέτοια κατρακύλα; Σάκος του μποξ είναι ποια αυτή η ομάδα.

Δεν αντέχει σε κριτική ο αποψινός Παναθηναϊκός. Είτε με τρεις, είτε με τέσσερις, είτε με 14 αμυντικούς μιλάμε για μια ομάδα χωρίς αρχή, μέση και τέλος.

Ένα συνονθύλευμα είδαμε στην Θεσσαλονίκη.

Παικτάκια που δεν ήξεραν πού βρίσκονταν κι ένα προπονητή χαμένο στον δικό του κόσμο.

Μόνο από τις φανέλες γνώριζες ποια είναι αυτή η  ομάδα. Η ομάδα του Γιάννη Αλαφούζου.

Προφανώς, ο άνθρωπος δεν έχει συναίσθηση τι εστί Παναθηναϊκός. Διαφορετικά θα τα είχε παρατήσει.

Και καλά θα κάνει να σηκωθεί να φύγει, διότι πολύ φοβάμαι ότι ακόμα δεν έχουμε δει τον πραγματικό πάτο του βαρελιού…

Αδίκησα τον Αρη ξεκινώντας από τον μεγάλο χαμένο.

Το αν το Τριφύλλι ήταν πτώμα δεν σημαίνει ότι ο Αρης δεν άξιζε αυτόν τον θρίαμβο.

Μεγάλη μπάλα έπαιξαν οι Θεσσαλονικείς και στην κυριολεξία μάδησαν και σκόρπισαν τους πράσινους.

Είδαμε έναν πολύ δυνατό και αποφασιστικό Αρη, οι παίκτες του οποίου ήξεραν τι ήθελαν στον αγωνιστικό χώρο.

Ήταν σωστά στημένοι, κυκλοφόρησαν γρήγορα τη μπάλα και εκμεταλλεύτηκαν τις αδυναμίες, τα κενά και τα σοβαρά λάθη του αντιπάλου.

Ο Αρης έβγαζε φωτιές. Και στο πρώτο ημίχρονο που είχε τον πλήρη έλεγχο και στην επανάληψη που σκόπιμα έμεινε πίσω και κτύπησε στις αντεπιθέσεις.

Ήταν μια ομάδα να την πίνεις στο ποτήρι. Με έναν εξαιρετικό Φετφατζίδη κι ένα πραγματικό τανκ, τον Ιντέγιε, ο οποίος ξεφτίλισε τα τρία στόπερ των πρασίνων στο πρώτο ημίχρονο και γενικά πήρε την ταυτότητα ολόκληρης της αμυντικής γραμμής του Παναθηναϊκού.

Ο έμπειρος φορ πέτυχε και το πρώτο του γκολ και τώρα ελπίζει να έσπασε η γκίνια και να κάνει αυτό για το οποίο τον απέκτησε ο Αρης. Να στέλνει τη μπάλα στο πλεχτό.

Οι οπαδοί του Αρη θα θυμούνται για πολλά χρόνια αυτό το βράδυ και καλά θα κάνουν. Διότι απόλαυσαν μια ομάδα από τα παλιά.

Έναν Αρη που δίνει άλλο χρώμα στο ελληνικό πρωτάθλημα. Και μακάρι η συνέχεια των κιτρίνων να είναι ανάλογη.