Δεν πρόλαβα να τοποθετηθώ για τον Νίκο Κωστένογλου και η ΠΑΕ ΑΕΚ ανακοίνωσε ότι αυτός θα είναι ο διάδοχος του Καρντόσο.

Η θέση μου είναι ότι αν ο κόσμος βλέπει την ΑΕΚ της Τρίπολης, χίλιες φορές που έμεινε ο Ελληνας τεχνικός.

Θα είναι πολύ καλύτερος από τυχοδιώκτες ξένους προπονητές.

Δεν λέω ότι ο Κωστένογλου είναι ο προπονηταράς. Όχι. Αλλά σε δύο ματς είδαμε μια άλλη ομάδα. Την κανονική ΑΕΚ. Και στην Τουρκία και με τον Αστέρα.

Μια ΑΕΚ που έπαιξε μπάλα κι έβγαζε φωτιές. Οι παίκτες τα έδωσαν όλα για τους εαυτούς τους, αλλά και για την ομάδα. Όλοι τους.

Ο Λιβάγια θύμισε Ντέμη ανεβαίνοντας στα σύρματα της εξέδρας στο πέταλο τη Τρίπολης.

Ο Ολιβέιρα έκανε σαν να βρίσκεται στην ομάδα χρόνια. Ο Μάνταλος ζούσε τον αγώνα με τρομερό πάθος. Ο Σιμόες θύμισε τον παλιό καλό Σιμόες. 

Η ΑΕΚ της Τρίπολης έπαιξε με καρδιά πρωταθλήτριας και  φανέρωσε ωραία πράγματα στο παιχνίδι της.

Είχε πλάνο, καλή και γρήγορη (όχι βιαστική) κυκλοφορία, επιθετικότητα. Έβγαλε ενέργεια και οι παίκτες της είχαν όμορφες συνεργασίες. Λες κι έκαναν προετοιμασία με τον Κωστένογλου.

Γιατί αυτή η μεταμόρφωση; Διότι ο 49χρονος προπονητής τους έκανε να αισθανθούν υπερπολύτιμοι για την ομάδα. Τους άγγιξε με αυτά που τους είπε. Τους έβγαλε έναν πληγωμένο εγωισμό.

Ό,τι, δηλαδή, δεν μπορούσε να μεταδώσει στους παίκτες ο… φιλόσοφος Καρντόσο.

Ο Κωστένογλου ξέρει την ΑΕΚ απ’ έξω και ανακατωτά και έχει άποψη για τις δυνατότητες του κάθε παίκτη. Προχώρησε και στα στοιχειώδη όσον αφορά τον σχηματισμό και την τακτική της ομάδας και βγήκε ενα καλό αποτέλεσμα.

Προσοχή, όμως. Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι τα προβλήματα λύθηκαν.

Η ΑΕΚ έχει τα θέματά της και τις ελλείψεις της στο ρόστερ. Για εμένα ήθελε ακόμα έναν στόπερ, έναν αμυντικό χαφ κι έναν ακραίο.

Και κάτι τελευταίο. Ας δείξουν στην ομάδα περισσότερη εμπιστοσύνη στους Ελληνες. Ο Αλμπάνης με τον Γαλανόπουλο αξίζουν τις ευκαιρίες τους. Είναι καλοί παίκτες και μπορούν να βοηθήσουν.