Είμαι από αυτούς που δεν ενθουσιάζονται εύκολα. Και για τον χθεσινό θρίαμβο του Ολυμπιακού πιο πολύ ικανοποιήθηκα που οι ερυθρόλευκοι κράτησαν για πέμπτο σερί ματς την εστία τους ανέπαφη, παρά για τα τέσσερα γκολ που πέτυχαν.

Θα μπορούσαν να σημειώσουν τουλάχιστον άλλα δύο. Αλλά για εμένα είναι πιο σημαντικό η άμυνα να μένει όρθια και, μάλιστα, να δημιουργεί τις προϋποθέσεις να μην δεχθεί πίεση.

Η ανασταλτική λειτουργία του Ολυμπιακού ήταν εξαιρετική.

Ο Μαρτίνς είχε διαβάσει καλά την Κράσνονταρ μετά την μεγάλη πρόκριση μέσα στο Οπόρτο και πήρε τα μέτρα του. Και από τα άκρα και από το δίδυμο Σεμέδο, Μεριά που εξαφάνισαν τον Μπεργκ.

Κι όταν μια ομάδα δεν δέχεται γκολ ανεβαίνει περισσότερο η ψυχολογία της.

Αυτό έχει ανάγκη ο Ολυμπιακός ενόψει Τσάμπιονς Λιγκ. Διότι εκεί τα πράγματα θα είναι ζόρικα και όλη η δουλειά θα ξεκινάει από την άμυνα.

Το 4-0 τα λέει όλα και δεν νομίζω ότι έχω να πω πολλά πράγματα. Ο Ολυμπιακός ήταν απόλαυση. Χάρμα ιδέσθαι. Δεν έπαιξε φουλ επιθετικό ποδόσφαιρο για 90 λεπτά, έτσι ώστε να δικαιολογείται η έκταση του σκορ, όμως είχε σχέδιο.

Ήταν σοβαρός, μεθοδικός, οργανωτικός και ήξερε πώς να διαχειριστεί το παιχνίδι. Πότε να το ηρεμήσει και πότε να πατήσει γκάζι. Με καθαρό μυαλό και πάθος ανάλογο της κρισιμότητας του αγώνα.

Μόνο μια πολύ καλά δουλεμένη ομάδα μπορεί να παίζει έτσι. Να ελέγχει, δηλαδή,  τον ρυθμό χωρίς να εκβιάζει το γκολ. Λες και οι παίκτες του Μαρτίνς ήταν σίγουροι ότι με τον έναν η, τον άλλον τρόπο θα βρουν τον δρόμο προς τα δίχτυα.

Ακόμα και στο δεύτερο ημίχρονο που από την αρχή η Κράσνονταρ πήρε μέτρα στον αγωνιστικό χώρο ο Ολυμπιακός ξύπνησε μετά το μοναδικό λάθος του Σεμέδο και άρχισε να δίνει στους Ρώσους χαστούκια. Μέχρι να έρθει το νοκ άουτ. Απλά και όμορφα. Γιατί ήταν πιο ποιοτικός και καλύτερος σαν ομάδα.

Μετά το 65 χάθηκε το τόπι. Ο Ολυμπιακός έπαιξε ωραίο ποδόσφαιρο και πήρε αυτό που του άξιζε.

Ήταν τόσο καλή η ομάδα του Μαρτίνς που έκανε την Κράσνονταρ να μοιάζει ομαδούλα της σειράς.

Και δεν είναι έτσι. Διαθέτει ορισμένους πολύ καλούς παίκτες.

Ο χθεσινός Ολυμπιακός, όμως, ήταν μία σύγχρονη ευρωπαϊκή ομάδα, είχε αυτοπεποίθηση και ήξερε πώς να πάρει αυτό που στόχευε από το ξεκίνημα του αγώνα.

Ο μόνος παίκτης που κινήθηκε σε ρηχά νερά ήταν ο Μπουχαλάκης, ο οποίος είχε αρκετές λανθασμένες μεταβιβάσεις, αλλά η ομάδα του δεν της πλήρωσε. Ο Κρητικός, πάντως, είχε την ασίστ στο γκολ του Ποντένσε, ο οποίος ήταν πάρα πολύ καλός και θα είχε τον τίτλο του κορυφαίου αν δεν έμπαινε αλλαγή αυτός ο δαίμονας Ραντζέλοβιτς.

Μόλις προχθές έγραφα για τον Σέρβο. Το πιστεύω αυτό το παιδί. Μου αρέσει πολύ το στιλ του και το ποδοσφαιρικό θράσος του. Φλέβα χρυσού κτύπησε ο Ολυμπιακός.