Άκουσα και διάβασα πολλά για το τρίτο ημίχρονο του αγώνα της εθνικής με τους Αρμένιους και ειδικά με τα όσα ειπώθηκαν από Παπασταθόπουλο, Αναστασιάδη και Μπασινά.

Σεβαστές όλες οι απόψεις. Κι ασφαλώς θα καταθέσω και τη δική μου, με τον αστερίσκο ότι συμπαθώ ιδιαίτερα τον Σωκράτη και τον Αναστασιάδη.

Για εμένα, λοιπόν, πολύ καλά έκανε ο Παπασταθόπουλος και βγήκε και είπε στα ίσα αυτά που είχε μέσα του.

Κατ’ αρχάς μου άρεσε ότι ένας πρωταγωνιστής δεν κρύφτηκε από τον κόσμο. Συν ότι σαν αρχηγός ο Σωκράτης είχε πολλούς λόγους να είναι σκληρός.

Θέλουμε δεν θέλουμε αυτό είναι το επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Όχι, βέβαια, να χάνουμε από την Αρμενία, αλλά ούτε και να κερδίζουμε την Ιταλία.

Έπειτα, πώς θα έρθει η πρόκριση στα τελικά του Euro όταν παρουσιάζουμε ένα συνονθύλευμα; Πλάκα κάνουμε;

Και μας πειράζει που ο Σωκράτης μας χαρακτήρισε ανάξιους; Πονάει, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.

Κι από την άλλη δεν γίνεται τη μία να μας βρωμάει όταν ένας παίκτης σνομπάρει τον Τύπο κι από την άλλη να μας ξινίζει όταν μιλάει και λέει τα πράγματα με το όνομά τους.

Εγώ θέλω να ανοίγονται οι παίκτες. Να τα λένε όλα κι ας παίζουν κι… άλλα παιχνίδια.

Διότι, να ξέρετε, ότι δεν υπάρχει ομάδα σε όλο τον πλανήτη που κάποιοι παίκτες να μην φτιάχνουν την κλίκα τους. Αυτό είναι νόμος στο ποδόσφαιρο και γενικά στον ομαδικό αθλητισμό.

Προτιμώ, λοιπόν, τον Παπασταθόπουλο να βγαίνει φόρα παρτίδα και ουσιαστικά να βγάζει ακατάλληλο τον προπονητή, παρά να το κάνει ύπουλα από πίσω μαζί με τον Μανωλά. Το θεωρώ αντρίκειο.

Το αν είναι σωστό είναι καθαρά θέμα το πώς το βλέπει ο καθένας. Λογικά όχι από τη στιγμή που μιλάμε για επαγγελματικό ποδόσφαιρο.

Ουσιαστικά, όμως, ένας αρχηγός, ένας παλιός παίκτης δεν μπορεί να μην έχει λόγο όταν η ομάδα δεν πάει καλά.

Τόσες και τόσες φορές θυμάμαι τον Σωκράτη που έλεγε ότι «το πρόβλημα είμαστε εμείς οι παίκτες».

Τώρα φωτογράφισε τον προπονητή. Για εμένα έχει το δικαίωμα να το κάνει.  Άλλο του σκάβω τον λάκκο – οπότε είναι απαράδεκτο – κι άλλο κάνω κριτική σε αυτά που βιώνω μέσα στα αποδυτήρια.

Και στο κάτω κάτω εδώ πρόκειται για την εθνική ομάδα.

Ο Παπασταθόπουλος με τον Μανωλά έκριναν ότι ο Αναστασιάδης δεν κάνει για την εθνική και είπαν τη γνώμη τους στον πρόεδρο της ΕΠΟ.

Δεν το έκαναν με πλάγιο τρόπο, ούτε υπονόμευσαν την ομάδα. Πήγαν και μίλησαν στα ίσα. Πιθανόν να είχαν προηγηθεί συζητήσεις και με τον ομοσπονδιακό τεχνικό.

Από τη μεριά του ο Άγγελος κακώς απάντησε στον Παπασταθόπουλο και χρησιμοποίησε τη λέξη «κύριος» για τον ποδοσφαιριστή του. Αυτή η λεπτομέρεια μιλάει από μόνη της. Η εθνική έχει γίνει χίλια κομμάτια.

Δεν έπρεπε να μιλήσει ο Αναστασιάδης, αλλά να αναλάβει με όλη τη σημασία της λέξης την ευθύνη της κακής εικόνας της ομάδας στα δύο τελευταία παιχνίδια.

Ο Αναστασιάδης τα έκανε μαντάρα κι έχω την αίσθηση ότι δεν μπορεί πια να κοουτσάρει σε υψηλό επίπεδο. Τα λάθη του είναι πολλά, επαναλαμβανόμενα και σοβαρά.

Όσο για τον Μπασινά, το στιλάκι του δεν μου άρεσε καθόλου. Και όπως μίλησε και γι’ αυτό που είπε ότι  στην εθνική δεν πρέπει να ακούνε τι λένε οι παίκτες.

Μα, αν δεν μιλάνε αυτοί που αγωνίζονται εντός γηπέδου ποιοι θα μιλάνε; Αυτοί που είναι εκτός; Και τι θα λένε;

Ο Μπασινάς υπήρξε ποδοσφαιριστής, και μάλιστα καλός, και μου προκάλεσε άσχημη εντύπωση η τοποθέτησή του. Σαν να αρνήθηκε το πρόσφατο παρελθόν του.

Αμφιβάλλω αν αυτός ο άνθρωπος είναι κατάλληλος για να βρίσκεται δίπλα στα παιδιά της εθνικής. Δεν μπορεί με το καλημέρα σε ένα νέο πόστο γι’ αυτόν να «πουλάει τσαμπουκά». Δεν καταλαβαίνει ότι χάνει και στην κοινή γνώμη και στην μικρή κοινωνία των ποδοσφαιριστών;