Ντροπή δεν είναι να χάνουμε από μια Ιταλία, ντροπή είναι να παρουσιάζουμε ένα συνονθύλευμα το οποίο είχε ονοματεπώνυμο.

Και δυστυχώς για εμένα που τον συμπαθώ, ο Άγγελος Αναστασιάδης ήταν αυτός που τα έκανε μαντάρα.

Οι διεθνείς είχαν όρεξη και διάθεση να δώσουν ό, τι μπορούσαν. Το κλίμα στην εθνική έχει φτιάξει και οι παλιοί έβαλαν πλάτη στον νέο προπονητή.

Ο Αναστασιάδης, όμως, έπαθε μπλακ άουτ και παρέταξε μια ομάδα χωρίς κανένα πλάνο και κυρίως χωρίς λογική.

Για παράδειγμα, τι δουλειά είχε ο Σιόβας ως 6αρι μαζί με τον Σάμαρη και τον Κουρμπέλη;

Καλός παίκτης, αλλά αργοκίνητο καράβι. Που να τα βάλει με Ζορζίνιο, Μπαρέλα και Βεράτι;

Πλάκα κάνουμε; Εγκλημάτισε ο εθνικός προπονητής, όπως ότι παρέταξε την ομάδα χωρίς φορ και αχρήστευσε τον Φορτούνη.

Όλο το πρόβλημα ήταν στο κέντρο. Ναι μεν οι διεθνείς έτρεχαν, αλλά δεν ήξεραν πώς να διαχειριστούν το ματς. Να καλύψουν χώρους και να φρενάρουν τους Ιταλούς που έκαναν πάρτι.

Έχω την αίσθηση ότι οι αντίπαλοί μας δεν θα περίμεναν τόσο κακή εικόνα από την ομάδα μας.

Η Ελλάδα ήταν εκτός τόπου και χρόνου. Δεν βλεπόταν. Πάλι δέχθηκε γρήγορα κι απανωτά γκολ. Επιθετικά, δε, η ομαδα μας δεν υπήρχε στο γήπεδο.

Και το κακό ξεκίνησε από τον καταρτισμό της ενδεκάδας κι από το πώς έπρεπε να είναι στημένη στον αγωνιστικό χώρο.

Και μη νομίζετε ότι τα πράγματα έφτιαξαν στην επανάληψη. Οι Ιταλοί φρέναραν.

Κι εμείς παίζαμε με τρεις σέντερ μπακ και τρία αμυντικά χαφ. Και χάναμε με 0-3 μέσα στην Αθήνα.

Ήταν ένα από τα χειρότερα παιχνίδια του Άγγελου ως προπονητής. Πάντα αναλαμβάνει την ευθύνη για τα άσχημα αποτελέσματα των ομάδων του, αλλά χθες στην κυριολεξία τα πάντα ξεκίνησαν από αυτόν. Διάβασε τελείως λάθος το ματς.

Η όποια θέληση των παικτών πήγε περίπατο με την αγωνιστική ανυπαρξία τους.

Και πάλι καλά που οι Βόσνιοι έχασαν από τους Φινλανδούς. Κουτί μας ήρθε αυτό το αποτέλεσμα, αν και πάνω απ’ όλα εμείς πρέπει να μαζέψουμε τα κομμάτια μας, να συνέλθουμε και να κερδίσουμε τους Αρμένιους για να παραμείνουμε στο κόλπο.