Στην περίπτωση Βαρέλα ισχύει ό,τι ακριβώς και στου Πρίγιοβιτς.

Όταν έφυγε ο Σέρβος οι περισσότεροι βιάστηκαν να προβλέψουν ότι ο ΠΑΟΚ θα έχει μεγάλο πρόβλημα.

Κι είδαμε μια ομάδα να ανοίγει το παιχνίδι της, να σκοράρει με χαρακτηριστική ευκολία και να παίζει καλύτερο ποδόσφαιρο.

Γιατί; Διότι ο ΠΑΟΚ σταμάτησε να παίζει για έναν και οι παίκτες βρήκαν την ευκαιρία να δώσουν απαντήσεις και να βροντοφωνάξουν ότι υπάρχουν κι αυτοί μέσα στην ομάδα.

Κλασικό παράδειγμα ο Σάκχοφ, ο οποίος έδειξε ένα άλλο πρόσωπο κι αυτό προσπαθεί τώρα να εξαργυρώσει οικονομικά λέγοντας “όχι” στην πρόταση του Δικεφάλου.

Ο Βαρέλα πρόσφερε τα μέγιστα στον ΠΑΟΚ και η απουσία του θα είναι σημαντική.

Ουδείς, όμως, αναντικατάστατος. Θα βρεθεί άλλος Βαρέλα που μπορεί να είναι και καλύτερος. Δεν το ξέρουμε.

Ο ξένος παίκτης, άλλωστε, όταν πήγε στον ΠΑΟΚ δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Στην πορεία εξελίχθηκε.

Όπως και ο Κρέσπο με τον οποίο έφτιαξαν ένα καταπληκτικό δίδυμο στο κέντρο της άμυνας.

Το θέμα είναι να βρεθεί ένας παίκτης με τα χαρακτηριστικά του Βαρέλα, δηλαδή να είναι δυνατός, γρήγορος στις επεμβάσεις του και πολύ καλός στο ψηλό παιχνίδι, και να δέσει με τον Κρέσπο.

Υπάρχει ο Ινγκασον, ο οποίος είναι χρήσιμος, αλλά ακόμα δεν έχει βρει τα πατήματά του. Ίσως τη νέα σεζόν να είναι πολύ πιο σταθερός. Θα δείξει.

Ο ΠΑΟΚ, πάντως, οπωσδήποτε πρέπει να έχει κι ένα τρίτο βασικό στόπερ κι από εκεί και πέρα μία τέταρτη λύση. Μαλεζάς και Τόσκα θα φύγουν.

Με λίγα λόγια στον ΠΑΟΚ όχι μόνο δεν πρέπει να τα βάψουν μαύρα που έφυγε ο Βαρέλα, αλλά ίσα ίσα που αυτή η ιστορία πρέπει να τους γίνει μάθημα για το αύριο.

Για το πόση σημασία έχει η οικονομική πολιτική στα συμβόλαια και στο πώς πρέπει να διαχειρίζονται έναν βασικό ποδοσφαιριστή.

Κι απ’ ότι μαθαίνω ο Σαββίδης και οι συνεργάτες του αναγνωρίζουν τα λάθη τους και σκοπεύουν να κινηθούν ανάλογα και καλά θα κάνουν

Όσο για την πιάτσα είναι γεμάτη από τέτοιους κεντρικούς αμυντικούς, αρκεί, βέβαια, το παραδάκι να πέσει. Αυτό είναι ευνόητο.