Ο αποψινός αγώνας θα μπορούσε να ήταν ο τελικός του φετινού Τσάμπιονς Λιγκ.

Δύο τεράστια ονόματα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, δύο πολύ μεγάλες ομάδες, με παικταράδες που προσφέρουν θέαμα υψηλού επιπέδου.

Δεν θέλω να μειώσω τον εκπληκτικό Αγιαξ, όμως ένας τελικός ανάμεσα στην Μπαρτσελόνα και τη Λίβερπουλ θα είχε άλλη αίγλη. Και κρίμα που συναντήθηκαν στα ημιτελικά.

Και οι δύο ομάδες έχουν την αχίλλειο πτέρνα τους.

Η Μπαρτσελόνα στην άμυνα και η Λίβερπουλ στον άξονα.

Επιθετικά και οι δύο βγάζουν φωτιές. Όμως έχουν τα αδύνατά τους σημεία και γι’ αυτό είναι ευάλωτες όταν αντιμετωπίζουν ισοδύναμους, σχεδόν, αντιπάλους.

Για παράδειγμα, στο πρώτο ημίχρονο οι Καταλανοί βρήκαν τον δρόμο προς τα δίχτυα και έκαναν αισθητή την παρουσία τους στην εστία των Άγγλων.

Όλες οι επιθέσεις τους ξεκινούσαν από τον χώρο των κεντρικών χαφ. Εκεί που η Λίβερπουλ πονάει πολύ.

Η ομάδα του Κλοπ πήρε την πρωτοβουλία μετά το γκολ που δέχθηκε, έχασε μια μεγάλη ευκαιρία με τον Μανέ και είχε τον τρόπο της να μπουκάρει στην αντίπαλη περιοχή. Κυρίως με τον Σαλάχ, ο οποίος… κεντάει με το αριστερό του πόδι.

Στην επανάληψη η Λίβερπουλ μπήκε πολύ δυνατά και για ένα τέταρτο περίπου ήταν στη θέση του οδηγού.

Ενδεχομένως να μπορούσε να ισοφαρίσει με την μεγάλη ευκαιρία του Μίλνερ.

Μέχρι το 60 η Μπάρτσα έμοιαζε να κάνει διαχείριση του 1-0 κι αυτό δεν μου άρεσε. Πρώτη φορά είδα τον Μέσι και την παρέα του να παίζουν πίσω από τη μπάλα.

Εκτός αν έγινε βάσει σχεδίου για να “υπνωτιστούν” ο Κλοπ και οι παίκτες του.

Διότι σιγά σιγά οι γηπεδούχοι πήραν ξανά τα ηνία του αγώνα, πέτυχαν δύο ακόμα τέρματα και δημιούργησαν τις προϋποθέσεις να σημειώσουν και τέταρτο και πέμπτο γκολ.

Έκαναν τους Άγγλους να μοιάζουν με ομαδούλα της σειράς.

Κι εδώ είναι το μεγάλο πρόβλημα της Λίβερπουλ. Ότι  υπάρχουν φορές που στα πολύ δύσκολα τα χάνει. Σβήνουν τα φώτα.

Λες και την κυνηγάει μία διαχρονική κατάρα. Καμία σχέση με την ομάδα του πρώτου ημιχρόνου και την αρχή του δεύτερου, αν και αμέσως μετά το 3-0 για λίγο να γίνει το 3-1 με το δοκάρι του Σαλάχ.

Σε άλλο γήπεδο ήταν οι Βρετανοί. Έτσι η Μπάρτσα πήρε αυτό που ήθελε και με το 1,5 πόδι είναι στον τελικό.

Δεν θάμπωσε με την απόδοσή της, αλλά όταν σκοράρει τρεις φορές και χάνει μοναδικές ευκαιρίες και για άλλα τέρματα, ουδείς αντίπαλος μπορεί να βγάλει γλώσσα…