Πριν αρχίσουν οι αγώνες της προημιτελικής φάσης είχα γράψει ότι για εμένα η Ρεάλ είναι η πιο πλήρης ομάδα της Ευρωλίγκας.

Κι αυτό αποδείχθηκε κι απόψε. Το 3-0, άλλωστε, τα λέει όλα. Δεν έχασε ο Παναθηναϊκός, κέρδισε η Ρεάλ.

Στο τριφύλλι πρέπει να έχουν το κεφάλι ψηλά. Αποκλείστηκαν από μία ανώτερη ομάδα. Είναι τόσο απλό, τόσο αληθινό.

Τους τελευταίους δύο μήνες ο Παναθηναϊκός έκανε μια υπερπροσπάθεια, δικαιώθηκε κι απέδειξε πολλά.

Επέστρεψε από το πουθενά, πήρε μεγάλες εκτός έδρας νίκες και κοίταξε τη Ρεάλ στα μάτια.

Δεν κάθισε να συμμετέχει μόνο ως αουτσάιντερ. Το πολέμησε και στρίμωξε τους Ισπανούς. Έπαιξε σαν Παναθηναϊκός και του αξίζουν πολλά μπράβο.

Το ερώτημα τώρα είναι τι ημέρα ξημερώνει. Ανεξάρτητα το θέμα προπονητή, αυτό που καταλαβαίνει ο κάθε οπαδός είναι ότι η ομάδα χρειάζεται σοβαρή ενίσχυση επιπέδου Ευρωλίγκας.

Ψηλούς κλάσης και σουτέρ. Χωρίς τέτοιους παίκτες πολύ δύσκολα ο Παναθηναϊκός θα φτάσει στο σημείο να διεκδικεί ξανά ευρωπαϊκούς τίτλους.

Δεν το συζητάω ότι ο προπονητής είναι το άλφα και το ωμέγα, όμως οι παίκτες κάνουν τη διαφορά.

Κι όχι μόνο ένας, όπως συμβαίνει στους πράσινους με τον Καλάθη…

Δεν τραβάει ο Καλάθης, πέφτει ο Παναθηναϊκός. Δεν πάει έτσι. Αδικείται η ομάδα ως σύνολο κι είναι κρίμα.

Ο Γιαννακόπουλος «ματώνει» οικονομικά και κανείς δεν μπορεί και δεν έχει το δικαίωμα να του απαιτήσει να βάλει κι άλλα λεφτά.

Ξέρει, όμως, και ο ίδιος πολύ καλά ότι ο πήχης έχει ανέβει πάρα πολύ ψηλά και μόνο με πολύ μεγάλες μεταγραφές ο Παναθηναϊκός θα μπορέσει να φτάσει εκεί που είναι τώρα η Ρεάλ, η Φενέρ και η ΤΣΣΚΑ.