Ο Παναθηναϊκός έφτασε στη βρύση, αλλά δεν μπόρεσε να πιει νερό.

Και για εμένα αυτός είναι που “έδωσε” το ματς στη Ρεάλ.

Όταν στο 36 προηγείσαι με έξι πόντους διαφορά και δεν ξαναβάζεις καλάθι μέχρι το τέλος, τότε είσαι άξιος της μοίρας σου.

Λογικά ήταν τα πανηγύρια των Ισπανών.

Είδαν έναν Παναθηναϊκό να τους κοιτάζει στα μάτια, να γυρίζει το ματς και αιφνιδιάστηκαν.

Όχι, βέβαια, ότι είναι εύκολο να κερδίσεις τη Ρεάλ μέσα στο σπίτι της, όμως αυτός ο Παναθηναϊκός έδειξε χαρακτήρα.

Κι έχω την αίσθηση ότι θα μπορούσε να κερδίσει τον αγώνα, διότι στα κρίσιμα σημεία φάνηκε δυνατός.

Είναι πια ολοφάνερο ότι ο Ρικ Πιτίνο έχει βάλει τη σφραγίδα του σε αυτή την ομάδα που παίζει διαφορετικό μπάσκετ κι έχει αποκτήσει νοοτροπία νικητή.

Κι έχει σημασία ότι οι πράσινοι ήταν συνέχεια μέσα στο ματς με τον Καλάθη να μην βρίσκεται σε καθόλου καλή μέρα.

Αυτό σημαίνει ότι ο Παναθηναϊκός μπορεί να στηριχθεί και σε άλλους παίκτες. Όπως για παράδειγμα έγινε απόψε με τον Βουγιούκα.

Η λογική λέει ότι με έναν… φυσιολογικό Καλάθη ο Παναθηναϊκός πολύ δύσκολα θα έχανε αυτό το ματς.

Έχω γράψει αρκετές φορές ότι η Ρεάλ είναι η πιο πλήρης ομάδα στην Ευρωλίγκα και το απέδειξε σε έναν ακόμα απαιτητικό αγώνα.

Δεν είχε τον τραυματία Γιουλ, όμως ο Καμπάτσο, ο Ταβάρες, ο Κοζέρ, ο Τέιλορ έκαναν αυτό που ξέρουν καλά.

Στα δύσκολα έβαλαν πλάτη και με την βοήθεια του Παναθηναϊκού πήραν ένα ματς που φαινόταν χαμένο.

Το παιχνίδι της Παρασκευής θα είναι διαφορετικό. Είμαι σίγουρος ότι οι Ισπανοί έχουν θορυβηθεί και θα είναι προετοιμασμένοι ανάλογα.

Η αποστολή του τριφυλλιού θα είναι ακόμα πιο δύσκολη, όμως έχει ψυχολογία και μην ξεχνάμε ότι κατεβαίνει σαν αουτσάιντερ. Το άγχος το έχει πάντα το φαβορί.