Όπως δεν θα τα βάλω με τον Αναστασιάδη για τα δύο αστεία γκολ που δεχθήκαμε από τους Βόσνιους, έτσι δεν θα τον… θεοποιήσω για την αντίδραση της ομάδας και τις αλλαγές που έκανε.

Όταν χάνεις με 2-0 και παίζεις με την πλάτη στον τοίχο, λογικό είναι να προχωράς σε κινήσεις για να βοηθήσεις την ομάδα σου.

Κοιτάς στον πάγκο, βλέπεις τις επιλογές σου και αποφασίζεις να ρίξεις μέσα επιθετικούς παίκτες. Μασούρα, Κολοβό και Κουλούρη.

Δεν χρειάζεται να έχεις σπουδάσει στο ποδοσφαιρικό Χάρβαρντ.

Στο πρώτο γκολ παίκτες της αξίας των δικών μας αμυντικών δεν πρέπει να περιμένουν τις φωνές από τον πάγκο απλά για να μαρκάρουν. Νόμος είναι σε στημένα να μην υπάρχουν αφύλαχτοι παίκτες.

Όσο για το δεύτερο γκολ ο Βλαχοδήμος φώναζε για τοίχος τριών παικτών και πήγε μόνο ένας. Αλλά κι ο Οδυσσέας έμεινε άγαλμα στο σουτ του Πιάνιτς.

Όλοι στην εθνική θα πρέπει να δουν πολλές φορές τα βίντεο των δύο γκολ για να διαπιστώσουν το τεράστιο μέγεθος της γκάφας τους και να μην επαναληφθεί.

Είναι κρίμα κι άδικο να έχουν δυνατότητες και να αδικούν τους εαυτούς τους.

Το πιο σημαντικό, όμως, απ’ όλα ήταν η απάντηση της εθνικής στο 2-0 των Βόσνιων. Δεν μιλάμε για επιθέσεις από το πουθενά. Δεν έγινε στην τύχη.

Υπήρχε πλάνο, το οποίο υποστηρίχθηκε σωστά από τους διεθνείς. Με ποικιλία στο παιχνίδι τους. Με κάθετες, σέντρες, καλές συνεργασίες και ατομικές προσπάθειες.

Η εθνική ομάδα έδειξε χαρακτήρα. Πίστεψε ότι μπορεί να πάρει θετικό αποτέλεσμα και ένας βασικός λόγος που τα κατάφερε είναι ότι “έχτισε” σωστά την αντεπίθεση της.

Σαφώς βοήθησαν και οι Βόσνιοι με την αδικαιολόγητη οπισθοχώρησή τους και την αποβολή του Πιάνιτς, όμως η ελληνική ομάδα ήταν αποφασισμένη να μείνει όρθια.

Από εκεί και πέρα θέλω να αναφερθώ σε ορισμένους παίκτες που δικαίωσαν τον Αναστασιάδη.

Με πρώτο και καλύτερο τον Κολοβό, ο οποίος ήταν εκτός κάδρου εθνικής. Μπήκε μέσα με αέρα, σκόραρε και τόνωσε πολύ την επίθεση της ομάδας.

Το ίδιο και ο Μασούρας. Ο Κουλούρης πρέπει να πάρει περισσότερο χρόνο γιατί κάνει δουλειά (απασχόλησε παίκτες στην κεφαλιά του Κολοβού).

Η ομάδα θέλει κίνηση στην επίθεση και με αυτόν τον Φορτούνη ίσως είναι προτιμότερο να μην ξεκινά βασικός ο βαρύς και στατικός Μήτρογλου.

Η νέα φουρνιά είναι γρήγορη κι έχει ποδοσφαιρικό θράσος. Όπως ο Δώνης, ο οποίος ξέρει μπάλα και για εμένα είναι προτιμότερο να παίζει από τα άκρα. Εκεί θα κάνει τη διαφορά. 

Αναγεννημένος είναι ο Σάμαρης, ενώ ο Ζέκα ήταν φανταστικός ως δεξιός μπακ. Ίσως έπρεπε να παίξει εκεί πιο νωρίς.

Ο Μπακάκης είναι καλός στα αμυντικά του καθήκοντα, όμως υστερεί στα επιθετικά. Δεν είναι Κούτρης.

Ο Σιόβας χειρίζεται άψογα το αριστερό πόδι και μπορεί να ανοίξει το παιχνίδι από πίσω. Δεν παύει, όμως, να είναι αργός, άρα ευάλωτος.

Στα συν του Άγγελου και των συνεργατών του το όμορφο κλίμα στην ομάδα. Τα πάντα ξεκινούν από τα καλά αποδυτήρια και σε αυτή τη φάση η εθνική βρίσκεται σε καλό δρόμο.