Τελικά, έχουμε μεγάλο καλαμπούρι. Αυτή τη φορά αναφέρομαι καθαρά στο σινάφι μας.

Εδώ και πολλά χρόνια όλοι οι δημοσιογράφοι φωνάζουν ότι είναι μονόδρομος η εξυγίανση του ελληνικού ποδοσφαίρου και απορούν γιατί δεν εφαρμόζονται οι νόμοι.

Και μόλις η επιτροπή Δεοντολογίας της ΕΠΟ πήρε την απόφαση για υποβιβασμό του ΟΦΗ και του Αιγινιακού, κάποιοι την έχουν κάνει γυριστή. Μιλούν και γράφουν για σοκ, συν ότι η υπόθεση θα πρέπει να επανεξεταστεί σε βάθος κλπ κλπ.

Για καθίστε, ρε παιδιά. Τι γίνεται εδώ πέρα; Αν ο ΟΦΗ και ο Αιγινιακός έκαναν ό,τι κατηγορούνται στον μεταξύ τους αγώνα καλώς να τιμωρηθούν.

Κι εγώ θα προτιμούσα στη θέση τους να ήταν δύο μεγαλύτερα ονόματα, αλλά, δυστυχώς, δεν είναι.

Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι πάση θυσία πρέπει κάτι να βρεθεί για να πέσουν στα μαλακά και να τη γλιτώσουν.

Έτσι δεν πάμε πουθενά και μια ζωή θα είμαστε της πλάκας.

Σε κάθε περίπτωση από κάπου επιβάλλεται να γίνει μια αρχή. Δεν πάει άλλο αυτή η ιστορία.

Και οι πέτρες ξέρουν ότι κάθε χρόνο σε πολλά παιχνίδια όλων των κατηγοριών γίνεται το έλα να δεις.

Ο ένας στήνει τον άλλον. Αποδείξεις δεν υπάρχουν και γι’ αυτό κανένας δεν μιλάει.

Αλλά όταν προκύπτουν ακλόνητα στοιχεία δεν είναι δυνατόν να περνάει έτσι και κανείς να μην τιμωρείται.

Μόνο με παραδειγματική τιμωρία ίσως κάποιοι να φοβηθούν και να περιοριστούν αισθητά ανάλογα κρούσματα που αμαυρώνουν τον χώρο. Διαφορετικά θα γίνουν και χειρότερα…