Όταν ξεκίνησε η σεζόν είχα γράψει ότι ο κόσμος του Ολυμπιακού θα πρέπει να κάνει υπομονή μέχρι να στρώσει η ομάδα και να αρχίσει να αποδίδει καλό ποδόσφαιρο.

Κι αυτό ήταν φυσιολογικό, αφού για μία ακόμη φορά οι «ερυθρόλευκοι» άλλαξαν ένα σωρό παίκτες, οι οποίοι λογικά θα χρειάζονταν χρόνο για να προσαρμοστούν, να δέσουν μεταξύ τους και να βρουν την απαραίτητη χημεία με τον προπονητή τους.

Εδώ και αρκετό καιρό ο Ολυμπιακός παίζει τόσο όμορφο ποδόσφαιρο που οι υγιώς σκεπτόμενοι οπαδοί του δεν καίγονται πια για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Τους φτάνει αυτό που βλέπουν και το απολαμβάνουν. Στο κάτω κάτω μόνο στερημένοι δεν είναι από τίτλους.

Όχι, βέβαια, ότι δεν θέλουν να βλέπουν την ομάδα τους να κυνηγάει τον ΠΑΟΚ, αλλά αυτό που τους ενδιαφέρει περισσότερο είναι να παρακολουθούν επιθετικό ποδόσφαιρο και θέαμα με μεγάλες νίκες.

Κι εδώ ακριβώς θέλω να σταθώ. Η φετινή χρονιά μπορεί και πρέπει να είναι η αρχή μιας νέας εποχής στον Ολυμπιακό όσον αφορά τη φιλοσοφία του στις μεταγραφές.

Από τη στιγμή που η ομάδα είναι πολύ καλά δουλεμένη από τον Μαρτίνς και προσφέρει ελκυστικό ποδόσφαιρο, ποιος ο λόγος να αλλάξει πάλι το καλοκαίρι όπως γίνεται κάθε χρόνο;

Φανταστείτε αυτόν τον Ολυμπιακό τη νέα αγωνιστική περίοδο. Και ο Μαρτίνς θα έχει μάθει καλύτερα το ποδόσφαιρό μας και οι παίκτες θα μπορούν να διαχειριστούν πιο σωστά τον εαυτό τους.

Κλασικό παράδειγμα είναι ο φετινός ΠΑΟΚ. Είναι στην κορυφή, διότι ο Λουτσέσκου στηρίχθηκε στην περσινή ομάδα και από την αρχή της σεζόν μπήκε πολύ δυνατά.

Ενώ ο Ολυμπιακός πλήρωσε τις πολλές μεταγραφές. Δεν υποστηρίζω να μην γίνουν προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ. Αλλά μόνο αν χρειάζονται. Είτε να καλυφθούν κενά η, αδυναμίες όπου υπάρχουν, είτε αν φύγει βασικός παίκτης με μεταγραφή. Εκεί, μάλιστα, να γίνουν κινήσεις. Όχι, όμως, να χαλάσει μια ομάδα για το τίποτα.

Για να φτιαχτεί μια ομάδα υψηλού επιπέδου επιβάλλεται να έχει δύο σταθερές. Τον προπονητή και τον βασικό κορμό της. Ο Ολυμπιακός δεν είχε ούτε το ένα, ούτε το άλλο.

Κι εκτιμώ ότι πλέον θα πρέπει να επενδύσει πάνω στον Πορτογάλο και τους νυν ποδοσφαιριστές του. Είναι πλήρης για τα ελληνικά  δεδομένα και με μία, δύο το πολύ στοχευμένες κινήσεις από το πάνω ράφι θα γίνει πιο ανταγωνιστικός στην Ευρώπη.

Σε αυτή τη φάση αναφέρομαι στο Γιουρόπα Λιγκ κι όχι στο Τσάμπιονς Λιγκ που ο πήχης ανεβαίνει πάρα πολύ. Για παράδειγμα ο φετινός Ολυμπιακός όχι μόνο είναι ικανός να αποκλείσει τη Ντιναμό Κιέβου, αλλά να προχωρήσει ακόμα περισσότερο.

Αυτό που λέω μου το βγάζει η ίδια η ομάδα, η οποία παίζει ωραία μπάλα. Ορθολογικά, με ταχύτητα, με ένταση. Υπάρχει ένα πλάνο που οι παίκτες το υπηρετούν σωστά και η ομάδα δημιουργεί φάσεις, έχει αρχίσει να σκοράρει περισσότερο και γενικά εκπέμπει υγεία.

Απόψε η μπάλα δεν έμπαινε και ο Ολυμπιακός αγχώθηκε, αλλά μετά το 1-0 το νερό μπήκε στο αυλάκι…

Επίσης πέρασε άνετα από Λιβαδειά, Γιάννενα και Τρίπολη και θυμίζω ότι πέρυσι σκόνταψε και στα τρία αυτά γήπεδα. Γιατί; Διότι ο Μαρτίνς έχει εργαστεί πολύ σκληρά και βρήκε το κουμπί των παικτών και της ομάδας συνολικά. Έτσι, ο Ολυμπιακός ρολάρει και αρέσει. Αν ήταν έτοιμος από την αρχή της σεζόν, στη χειρότερη περίπτωση να βρισκόταν τώρα χέρι-χέρι με τον ΠΑΟΚ.