Διαβάζω ότι είναι συχνό φαινόμενο οι ομάδες του Δώνη να κάνουν “κοιλιά” τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο.

Για να είμαι ειλικρινής δεν το θυμάμαι η, δεν το έχω προσέξει.

Η αλήθεια είναι ότι ο Παναθηναϊκός παρουσιάζεται πεσμένος. Και για εμένα είναι φυσιολογικό.

Μην ξεχνάμε ότι το τριφύλλι ξεκίνησε τη σεζόν με τους -6 βαθμούς στην πλάτη και με την πλειοψηφία του γραπτού και ηλεκτρονικού Τύπου να υποστηρίζει ότι θα δώσει μάχη για να αποφύγει τον υποβιβασμό.

Φανταστείτε το βάρος που είχαν οι πιτσιρικάδες και πόσο δύσκολη προσπάθεια κατέβαλε ο προπονητής τους στο ψυχολογικό κομμάτι.

Έτσι ο Παναθηναϊκός έδωσε τα πάντα για να διώξει από πάνω του τους βαθμούς και να ξεφύγει γρήγορα από την επικίνδυνη ζώνη. Για να του φύγει το άγχος.

Έβγαλε τρομερή ενέργεια, έτρεξε πολύ, έπαιξε ωραία μπάλα.

Δεν είναι δυνατόν να συνεχίζει στον ίδιο ρυθμό. Μιλάμε για παιδιά κι όχι ρομπότ.

Ο Παναθηναϊκός είναι μια νέα ομάδα και γίνεται μεγάλη προσπάθεια.

Η κριτική κάνει καλό σε όλους, όμως, πρέπει να γίνεται στα πλαίσια της λογικής.

Τώρα είναι που ο Δώνης και οι παίκτες του έχουν ανάγκη τη στήριξη του κόσμου.

Στο κάτω κάτω έχουν δείξει τις δυνατότητές τους. Αυτό που πρέπει να βελτιώσουν είναι να συνεχίσουν σε βάθος χρόνου.

Κι ασφαλώς οι πιο μεγάλοι σε ηλικία παίκτες να βοηθήσουν τους μικρούς με την εμπειρία τους.

Το τονίζω, διότι διαπιστώνω ότι στα δύσκολα κανένας δεν βγαίνει μπροστά. Και δεν είναι σωστό να ζητούνται ευθύνες από τους νεαρούς παίκτες.

Ο αγώνας κυπέλλου, πάντως, με τη Λαμία είναι μια ευκαιρία για το τριφύλλι να κάνει επανεκκίνηση.

Στόχος του είναι να προχωρήσει στον θεσμό του κυπέλλου και έχει πολλούς λόγους να θέλει να αποκλείσει τον κακό του δαίμονα.