Ο Ατρόμητος έχανε τις ευκαιρίες, αλλά ο Παναθηναϊκός ήταν αυτός που πήρε την σπουδαία νίκη. Το τριφύλλι κέρδισε διότι είχε αποτελεσματικότητα, Διούδη και τύχη.

Το ματς στο ΟΑΚΑ παρουσίασε μεγάλο ενδιαφέρον ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο που οι Περιστεριώτες τα έδωσαν όλα για την ισοφάριση.

Συνολικά είχαν δύο δοκάρια, έχασαν πέναλτι κι έφτιαξαν κι άλλες φάσεις για να σκοράρουν.

Ο Διούδης, όμως, βρέθηκε σε μεγάλη μέρα και γι’ αυτό στο τέλος ξέσπασε σε πανηγυρισμούς όπως όλοι οι παίκτες των πρασίνων.

Ο Παναθηναϊκός είχε μεγάλο άγχος για τη νίκη κι αυτό δεν τον βοήθησε να παίξει ήρεμα.

Ναι μεν είχε ένταση στο παιχνίδι του, αλλά δεν μπόρεσε να επιβάλλει τον ρυθμό του.

Ειδικά στην επανάληψη έπαιξε πολύ πίσω από τη μπάλα με μοναδικό στόχο να κρατήσει το 1-0.

Ο Ατρόμητος πίστεψε στο καλό αποτέλεσμα και το κυνήγησε μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.

Μου άρεσε η αντίδρασή του να πιέσει πολύ τους πράσινους και, μάλιστα, με σωστές επιθέσεις κι όχι γιουρούσια.

Εννοείται ότι στην δουλεμένη ομάδα του Κάναντι άξιζε τουλάχιστον ο βαθμός.

Από την αρχή του ματς έπαιξε με αέρα και παρά το γεγονός ότι δέχθηκε τέρμα έφερε τον Παναθηναϊκό σε πολύ δύσκολη θέση.

Πραγματικά έτσι όπως εξελίχθηκε ο αγώνας ήταν μια τεράστια νίκη για την ομάδα του Δώνη.

ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ είχαμε τους Ζωσιμάδες, τώρα μας πιάνει θλίψη βλέποντας τον άθλιο αγωνιστικό χώρο του γηπέδου της Λάρισας.

Είναι ντροπή να γίνονται αγώνες της Σούπερ Λίγκας σε αυτό το γήπεδο που πραγματικά θυμίζει χωράφι.

Ανά πάσα στιγμή κινδυνεύει η σωματική ακεραιότητα των παικτών, ενώ είναι αδύνατον να παιχτεί ποδόσφαιρο επιπέδου.

Όπως σήμερα που η ΑΕΚ και η Λάρισα υποχρεώθηκαν  σε παιχνίδι δύναμης και τίποτε άλλο.

Και οι δύο ομάδες είχαν τις ευκαιρίες τους και ανάλογα τη συνολική εικόνα του ματς έχω την αίσθηση ότι η ισοπαλία ήταν το πιο δίκαιο αποτέλεσμα.