Οι πάντες ασχολούνται με το δεδομένο επιθετικό πρόβλημα του Ολυμπιακού. Και ουδείς με το αμυντικό.

Μεσοβδόμαδα είχα αναφερθεί ότι στο ματς με τον Παναιτωλικό από τη μία ο Καμαρά εξέθεσε τους δύο κεντρικούς αμυντικούς των ερυθρολεύκων και από την άλλη για μια ακόμη φορά φάνηκε ότι η αμυντική λειτουργία του Ολυμπιακού έχει τα θέματά της.

Όπως και σήμερα στα Πηγάδια. Ασφαλώς δεν αναφέρομαι στο τυχερό γκολ της Ξάνθης που σημειώθηκε κόντρα στην ροή του αγώνα, αλλά στις κλασικές ευκαιρίες των γηπεδούχων προς το τέλος του αγώνα.

Πάλι καλά που ο Σα βρέθηκε σε μεγάλη ημέρα και κράτησε την ομάδα του όρθια.

Σαφώς ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να έχει καθαρίσει το ματς νωρίτερα, όμως στο φινάλε θα μπορούσε και να το χάσει.

Η ομάδα του Μαρτίνς ήταν ανώτερη στο πρώτο ημίχρονο και περισσότερο από τότε που μπήκε σαν αλλαγή ο Ποντένσε.

Ο Ολυμπιακός κυκλοφόρησε τη μπάλα σωστά και γρήγορα, πίεσε τους γηπεδούχους και δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να σκοράρει.

Δυστυχώς, όμως, για τους Πειραιώτες το σοβαρό πρόβλημα τους δεν μπορεί να λυθεί χωρίς μεταγραφή στράικερ και γι’ αυτό δεν κέρδισαν.

Η Ξάνθη εμφανίστηκε στο ματς στο πρώτο τέταρτο της επανάληψης που σκόραρε από το πουθενά και μετά πρόσεξε πολύ την άμυνά της.

Ο Ολυμπιακός αποσυντονίστηκε, εκνευρίστηκε, αλλά κατάφερε να ισοφαρίσει.

Μετά, όμως, την αποβολή του Ποντένσε η ομάδα του Μαρτίνς έχασε την ισορροπία της κι εκεί φάνηκαν τα προβλήματά της στην αμυντική λειτουργία.

Γιατί; Διότι ζήτησε το δεύτερο γκολ χωρίς πλάνο και με ηρεμία. Αυτοσχεδίαζε κι έδωσε τη δυνατότητα στην Ξάνθη να κάνει αντεπιθέσεις και σε δύο περιπτώσεις να κυνηγήσει το γκολ της νίκης.

Η ισοπαλία είναι εκτός προγράμματος για τον Ολυμπιακό που πλέον για να κερδίζει είναι υποχρεωμένος να φτιάχνει όσο το δυνατόν περισσότερες τελικές…

Η Ξάνθη έπαιξε για τον βαθμό και τακτικά ήταν καλή.