Μέσα σε έναν μήνα η ΑΕΚ κατάφερε να γκρεμίσει ό,τι έχτισε πέρυσι και το δίμηνο Σεπτεμβρίου, Οκτωβρίου που έπαιξε ελκυστικό ποδόσφαιρο.

Στο πρωτάθλημα βρίσκεται 12 πόντους πίσω από τον ΠΑΟΚ, στο Τσάμπιονς Λιγκ έχει πέντε συνεχόμενες ήττες και κινδυνεύει ακόμη και με αποκλεισμό από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις λόγω των θλιβερών επεισοδίων στο ματς με τον Αγιαξ.

Δεν ξέρω αν ο Μπάγεβιτς έβλεπε ότι ερχόταν το τσουνάμι και έφυγε πρόωρα, πάντως σε κάθε περίπτωση η ΑΕΚ είναι πολύ άρρωστη και, δυστυχώς, η αιμορραγία στην πληγή της δεν λέει να κλείσει.

Θα είμαι αφελής αν εστιάσω το πρόβλημα στους παίκτες η, τον Ουζουνίδη αποκλειστικά. Η ευθύνη είναι συνολική και ασφαλώς αναφέρομαι και στις διοικητικές αποφάσεις.

Η καρδιά της κάθε ομάδας είναι τα αποδυτήρια. Κι εκεί υπάρχει σοβαρότατο θέμα. Είναι φως φανάρι ότι οι παίκτες δεν είναι δεμένοι με τον προπονητή όπως υπήρξαν με τον Χιμένεθ. Τουλάχιστον οι περισσότεροι.

Η κατάκτηση του πρωταθλήματος και η πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ κάπου τους «πείραξε το μυαλό». Δεν διαχειρίστηκαν σωστά αυτές τις τεράστιες επιτυχίες της ομάδας και ιδιαίτερα το φυσιολογικό «άδειασμα» που υπάρχει όταν είναι αναγκασμένοι από την καταξίωση της Ευρώπης να «σκοτώνονται» στα… κατσάβραχα του ελληνικού πρωταθλήματος. Κάποιοι ίσως να είχαν την εντύπωση ότι και η φετινή χρονιά θεωρείται ήδη πετυχημένη.

Και δεν βρέθηκε ένας άνθρωπος να τους ταρακουνήσει. Ούτε ο Λυμπερόπουλος, ούτε ο Ουζουνίδης που σε αυτό το κομμάτι έχει πολύ μεγάλη ευθύνη. Όφειλε να τους μιλάει περισσότερο, να είναι πιο κοντά τους και να τους έχει στην «τσίτα» με την καλή έννοια. Κι όχι να τους χαϊδεύει τα αυτιά. 

Παίκτης που έχει πάρει κιλά, ξενυχτάει και γενικά η ζωή του δεν συνάδει με το απαιτητικό επάγγελμά του δεν μπορεί να έχει θέση στην ομάδα. Στην αρχή σαν προπονητής τον αφήνεις στον πάγκο κι αν συνεχίσει τον τελειώνεις για παραδειγματισμό.

Ήρθαν έτσι τα πράγματα που κάποιοι παίκτες «πούλησαν» αγωνιστικά τον προπονητή τους και ο Ουζουνίδης ενήργησε ανώριμα και τους… έδωσε με τον Παναθηναϊκό και κυρίως στο Αγρίνιο. Ήταν λάθος του αυτές οι δηλώσεις. Απόδειξη ότι είναι τρομερά πιεσμένος. Κι ας τον στηρίζει ο Μελισσανίδης. Αυτό δεν λέει τίποτα. Σήμερα είναι, αύριο δεν είναι…

Κι όταν το πλοίο αρχίζει να μπάζει νερά, δεν θέλει και πολύ ο καπετάνιος να κάνει και προσωπικά λάθη. Όπως συμβαίνει με τον Ουζουνίδη σε θέματα τακτικής της ομάδας και προσωπικών επιλογών.

Σαφώς οι τραυματισμοί έπαιξαν τον ρόλο τους, όμως σε αρκετά ματς ο Ελληνας τεχνικός είχε τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει τους κατάλληλους παίκτες με τον ανάλογο σχηματισμό και δεν το έκανε.

Όσο για τη διοίκηση το λάθος της ξεκίνησε από το καλοκαίρι που δεν ενίσχυσε την ομάδα. Συν ότι κάτι δεν πάει καλά με τον Λυμπερόπουλο.

Γι’ αυτό προσελήφθη ο Ματιάσεβιτς, αλλά ούτε αυτό το εγχείρημα πέτυχε. Ο δε Μελισσανίδης κακώς τελείωσε τους Σιμόες, Λαμπρόπουλο, Μπακασέτα, διότι το πρόβλημα δεν είναι αυτοί οι τρεις.

Στο κάτω κάτω για νέο συμβόλαιο ψάχνουν, άρα μόνο για αδιαφορία δεν μπορούν να κατηγορηθούν. Με την καρατόμηση των τριών δεν κερδίζεις τους υπόλοιπους παίκτες, αλλά τους απομακρύνεις γιατί θα φοβούνται ότι στο μέλλον μπορεί να τύχουν την ίδιας αντιμετώπισης.

Σε τέτοιες κρίσεις οι αποφάσεις εν θερμώ ρίχνουν λάδι στη φωτιά. Η ΑΕΚ χρειάζεται ηρεμία, αντρίκεια συζήτηση στα αποδυτήρια, ξεκαθάρισμα ρόλων και μεταγραφές ουσίας.