Είναι φως φανάρι ότι ο Παναθηναϊκός έχει ψυχολογικό θέμα στα εκτός έδρας παιχνίδια.

Μέσα στην Αθήνα είναι ικανός να κερδίσει οποιαδήποτε ομάδα στην Ευρωλίγκα, αλλά στο εξωτερικό μπορεί να ηττηθεί και στον πιο εύκολο -θεωρητικά- αγώνα.

Κάτι συμβαίνει και οι παίκτες δεν έχουν καθαρό μυαλό. Δεν μπορώ να τους χαρακτηρίσω αδιάφορους, αλλά ξαφνικά σβήνουν τα φώτα και χάνουν την αυτοσυγκέντρωσή τους.

Για παράδειγμα εκεί που πλησίαζαν την Μπασκόνια η, θα έκαναν ένα αβίαστο λάθος η, θα άφηναν τους αντιπάλους τους να σουτάρουν ανενόχλητοι η, τέλος πάντων θα έκαναν ό,τι έπρεπε για να γνωρίσουν μία ακόμα ήττα.

Ουσιαστικά ο Παναθηναϊκός ήταν εκτός αγώνα για 30 λεπτά και μόνο στο τελευταίο δεκάλεπτο πίεσε, μείωσε και προς στιγμή έδειξε ότι στο τέλος μπορεί να αγγίξει το θαύμα.

Και αυτό λόγω του εκπληκτικού Λάνγκφορντ, ο οποίος έπαιζε μόνος του.

Κι αναρωτιέμαι τι θα έκανε ο Πασκουάλ αν ο Αμερικανός δεν ήταν παραγωγικός.

Ο Καλάθης είχε μείνει στην Αθήνα και ο Παππάς τα είχε με τους διαιτητές.

Ο Παπαπέτρου έπαιξε πολύ λίγο, ενώ οι Αντετοκούνμπο, Λεκαβίτσιους δεν μπήκαν ποτέ στο ματς. Όπως ο Τόμας και ο Λοτζέσκι.

Κι αν μια ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό με κτυπητές αδυναμίες μακριά από την έδρα της δεν έχει σε καλή μέρα τουλάχιστον δύο με τρεις παίκτες της, αποκλείεται να σταθεί όρθια.

Ο προπονητής των πρασίνων έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για τη νέα αρνητική εικόνα της ομάδας του.

Υποτίθεται ότι γνωρίζει την Μπασκόνια και είχε δουλέψει ανάλογα το ματς, όμως στο γήπεδο είδαμε άλλα πράγματα.

Ο Περάσοβιτς ήξερε καλά ότι αν καταφέρει να εξουδετερώσει τον Καλάθη θα βραχυκυκλώσει τον Παναθηναϊκό κι αυτό έκανε.

Απέτυχε στον Λάνγκφορντ, αλλά ένα κούκος δεν μπορεί να φέρει την Άνοιξη. Τρομερός ο Αμερικανός, όμως ήταν απελπιστικά μόνος του και κρίμα για την προσπάθειά του.

Ουδείς αμφισβητεί ότι το ρόστερ των πρασίνων είναι καλό, όμως η ομάδα δείχνει ότι δεν έχει δουλευτεί σωστά. Η, ακόμα θέλει τον χρόνο της.

Με τέτοιες εμφανίσεις, πάντως, όχι φάιναλ φορ δεν θα πάει, αλλά είναι ζήτημα κι αν μπει στην οκτάδα…