Μόνο σε υποανάπτυκτους λαούς θα γινόταν θέμα ο εκκλησιασμός 9 παικτών και του προπονητή της εθνικής μας ομάδας λίγες ώρες πριν τον αγώνα της περασμένης Κυριακής με την Εσθονία.

Είναι δυνατόν το 2018 να ειρωνευόμαστε, ακόμα και να κατηγορούμε συμπολίτες μας για το αν πήγαν στην εκκλησία;

Κατ’ αρχάς έμαθα ότι ο Αναστασιάδης δεν πίεσε κανέναν διεθνή να πάει στην εκκλησία. Απλά το πρότεινε.

Κι όλοι αυτοί που ισχυρίζονται ότι οι 9 διεθνείς το έκαναν για να πάνε με τα κέφια του προπονητή και να τους πάρει με καλό μάτι, ποια είναι η απάντησή τους στο ερώτημα μήπως, τελικά, το ήθελαν;

Μήπως από πάντα είχαν την εσωτερική ανάγκη να εκκλησιάζονται πριν τους αγώνες και δεν τολμούσαν να το εκφράσουν; Το έχει σκεφθεί κανείς αυτό;

Κι αν πιστεύετε ότι είμαι υπερβολικός, σας παραπέμπω στους περισσότερους ποδοσφαιριστές σε ολόκληρο τον κόσμο τι κάνουν όταν μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο κι όταν βγαίνουν.

Στην αρχή του ματς ζητούν την βοήθεια του Θεού όλα να πάνε καλά και να μην τραυματιστούν και όταν γίνονται αλλαγή η, τελειώνει ο αγώνας Τον ευχαριστούν που άλλη μια μέρα στην δουλειά δεν είχαν πρόβλημα. 

Γιατί, λοιπόν, όλοι αυτοί που κάνουν τον σταυρό τους η, κοιτούν ψηλά στον ουρανό να μην έχουν την ανάγκη να εκφράσουν τα πιστεύω τους σε έναν ιερό χώρο οποιασδήποτε θρησκείας;

Μακάρι το πρόβλημα της εθνικής ομάδας να ήταν αυτό. Εδώ αγωνιστικά έχουμε γυρίσει χρόνια πίσω κι εμείς είμαστε στον κόσμο μας.

Έχουμε το χέρι στην σκανδάλη και ανά πάσα στιγμή είμαστε έτοιμοι να πυροβολήσουμε καθετί που έχει σχέση με τον Αναστασιάδη.

Διότι, αν δεν το πήρατε χαμπάρι, όλο αυτό το νταβαντούρι γίνεται συγκεκριμένα για τον Άγγελο.

Αν οι διεθνείς πήγαιναν στην εκκλησία με τον Ρεχάγκελ η, τον Σάντος, ίσα ίσα που θα διαβάζαμε ύμνους για τους ξένους προπονητές και τους παίκτες.

Το πρόβλημά τους είναι ο Αναστασιάδης. Κι εμένα δεν μου άρεσε το κοουτσάρισμά του με τους Εσθονούς, έγραψα την κριτική μου, αλλά μέχρι εκεί.

Αυτή η εμπάθεια σε βάρος του 65χρονου τεχνικού ξεπερνάει κάθε όριο.