Σε ένα από τα πιο εύκολα παιχνίδια της σεζόν εξελίχθηκε για την ΑΕΚ το αποψινό με τον Αρη.

Όχι γιατί η ομάδα του Ουζουνίδη θάμπωσε με την απόδοσή της, αλλά επειδή ο Αρης παρουσιάστηκε κατώτερος των περιστάσεων και πρόσφερε στο πιάτο τον αγώνα στην ΑΕΚ.

Στο 1-0 οι κεντρικοί αμυντικοί των φιλοξενούμενων βρέθηκαν στο κέντρο (!) και ο Μπογέ έφυγε μόνος του σαν σε προπόνηση και το 3-0 έγινε πολύ γρήγορα στο δεύτερο ημίχρονο μόλις με πέντε τελικές της Ενωσης.

Άμυνα για τα… θηρία ήταν αυτή του Αρη. Αλλά και η επίθεση ήταν ανύπαρκτη χωρίς τον Γιουνές που είναι κλασικός φορ.

Στα πρώτα 45 λεπτά ο Αρης ταλαιπωρούσε τη μπάλα και η ΑΕΚ αμυνόταν επηρεασμένη από τις άδειες εξέδρες και τις πολλές αλλαγές του Ουζουνίδη.

Δεν είναι δα κι εύκολο τη μία να παίζεις μπροστά σε 60.000 κόσμο και την άλλη να βλέπεις στο γήπεδο μόνο τους αντιπάλους σου…

Η Ενωση, πάντως, δεν είχε το παραμικρό πρόβλημα.

Στην επανάληψη το σκηνικό άλλαξε. Οι γηπεδούχοι μπήκαν φουριόζοι, έκαναν το 2-0 με τον Πόνσε που σε ένα ακόμα κόρνερ πήδηξε μόνος του για κεφαλιά και μέχρι να συνέρθουν οι Θεσσαλονικείς πάλι ο Αργεντίνος τους έδωσε το τελειωτικό κτύπημα. Το τρίτο γκολ ήταν ποίημα σε δημιουργία και εκτέλεση.

Από εκεί και πέρα η Ενωση δεν είχε κανένα άγχος, έκανε ό,τι ήθελε στο γήπεδο και λογικό ήταν να πετύχει κι άλλο τέρμα.

Εκτός από την μεγάλη νίκη ο Ουζουνίδης είχε την ευκαιρία να δοκιμάσει μαζί στην άμυνα τους Οικονόμου, Τσόσιτς που τα πήγαν μια χαρά, ενώ για μια ακόμα φορά έδειξε την ποιότητά του ο Μπογέ.

Αυτός ο παίκτης θα βοηθήσει αισθητά την ΑΕΚ. Αρκεί, βέβαια, να μην έχει πρόβλημα στους κοιλιακούς.

Πολύ σημαντικό για τον Πόνσε που βρήκε δίχτυα δύο φορές, διότι ανέβηκε η ψυχολογία του. Μου άρεσαν οι τοποθετήσεις του στα στημένα. Είναι κοντός, αλλά το… έχει με το κεφάλι.

Ο Αρης ήταν απογοητευτικός και θεωρώ ότι το πιο σημαντικό μερίδιο ευθύνης έχει ο Ερέρα, ο οποίος ήταν αδιάβαστος για το συγκεκριμένο ματς. Συν ότι αιφνιδιάστηκε από την ενδεκάδα που κατέβασε ο Ουζουνίδης.

Το παιχνίδι των Θεσσαλονικέων ήταν μονότονο, προβλέψιμο, άχρωμο, χωρίς πλάνο και ουσία.

Και τουλάχιστον απόψε είδα τον Γκαρσία και τον Γκάμα να βάζουν το εγώ πάνω από την ομάδα.