Έχουν δίκιο οι ΑΕΚτζήδες που φωνάζουν για την απόφαση της διοίκησης να μην ενισχυθεί η ομάδα.

Κι αυτά που λέει ο Ουζουνίδης ότι “δεν θέλαμε να κάνουμε μεταγραφές μόνο για τα μάτια του κόσμου” είναι παραμύθια της χαλιμάς.

Ολοφάνερη είναι η προσπάθειά του να δικαιολογήσει πρόσωπα και καταστάσεις.

Αυτό, άλλωστε, έλειπε να μην υπάρχουν κατάλληλοι παίκτες γι’ αυτή την ΑΕΚ που για εμένα είναι αποδυναμωμένη σε σχέση με πέρυσι.

Παίκτες υπάρχουν και, μάλιστα, πολλοί. Και ελεύθεροι. Το θέμα είναι να πέσει το παραδάκι.

Ο Οικονόμου έχει ξεκινήσει καλά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι Βράνιες.

Ούτε υπάρχει ο αντί-Λάζαρος. Ο δε Πόνσε δεν γεμίζει το μάτι για διάδοχος του Αραούχο, όμως ακόμα είναι νωρίς.

Το μεγάλο πρόβλημα της Ενωσης υπάρχει στον άξονα.

Από πέρυσι φωνάζω ότι έχει ανάγκη μία μεγάλη προσωπικότητα που να πάρει την ομάδα πάνω του.

Ένας παίκτη κλάσης σαν τον Τουρέ, αλλά στα καλά του. Πώς είχε τον Ριβάλντο;

Από εκεί και πέρα η σεζόν δεν μπορεί να βγει στα αμυντικά χαφ με Σιμόες, Γαλανόπουλο και Αλεφ. Χρειαζόταν κι άλλος κόφτης η, έστω ένα 8άρι που να μπορεί να βοηθήσει. Τώρα επιστρατεύτηκε ο Μοράν που ήταν να φύγει.

Σε λίγο θα παίξει και ο Αιντάρεβιτς, διότι θα έρθουν τραυματισμοί, τιμωρίες, συν ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να γίνει υποχρεωτικό ροτέισον.

Στην επίθεση η ανώριμη ενέργεια του Λιβάγια μετά το τέλος του αγώνα με την Βίντι δημιουργεί τεράστιο θέμα στον προπονητή που αναγκαστικά φτιάχνει τα πλάνα του με Πόνσε, Κλωναρίδη.

Με Τσάμπιονς Λιγκ τουλάχιστον μέχρι τον Δεκέμβριο, πρωτάθλημα και κύπελλο η χρονιά θα είναι πολύ δύσκολη για το ρόστερ που έχει η Ενωση.

Ο Ουζουνίδης το ξέρει πολύ καλά και γι’ αυτό συνεχώς ανεβάζει τους παίκτες του και καλά κάνει.

Να προσπαθήσει για το καλύτερο μέχρι τα Χριστούγεννα ελπίζοντας ότι τον Ιανουάριο θα πάρει έναν, δυο παίκτες.

Το ευχάριστο είναι ότι το κλίμα στην ομάδα είναι οικογενειακό, οι παίκτες έχουν αυτοπεποίθηση και η ΑΕΚ πια διαθέτει μέταλλο και χαρακτήρα.

Αυτά, άλλωστε, θα είναι τα όπλα της για να σκεπάσει τις δεδομένες αδυναμίες που έχει σαν ομάδα.