Νέα μεγάλη βραδιά για τον ελληνικό αθλητισμό και ειδικά για το ποδόσφαιρο. Ζούμε έναν “χρυσό” Αύγουστο και μακάρι η συνέχεια να είναι ανάλογη.

ΠΑΟΚ και ΑΕΚ πήραν τεράστιες προκρίσεις σε βάρος της Σπαρτάκ και της Σέλτικ αντίστοιχα και φιλοδοξούν να μπουν στους χρυσοφόρους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.

Είμαι σε διακοπές κι εδώ που βρίσκομαι μπόρεσα να δω μόνο τον αγώνα του ΠΑΟΚ , οπότε θα αναφερθώ στο ματς της Μόσχας.

Ο ΠΑΟΚ, λοιπόν, έπαιξε με τη φωτιά. Ενώ είχε τον πλήρη έλεγχο του αγώνα, στο τελευταίο τέταρτο οπισθοχώρησε αδικαιολόγητα κι έβαλε τους Ρώσους στο ματς.

Όχι ότι κινδύνεψε ιδιαίτερα, αλλά σε τέτοια παιχνίδια που η πρόκριση κρίνεται στο γκολ τα πάντα είναι πιθανά μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Όπως την πάτησε ο Ατρόμητος.

Για εμένα κακώς ο Λουτσέσκου άλλαξε τον Πέλκα με τον Σάκχοφ, διότι ναι μεν ενίσχυσε την μεσαία γραμμή, αλλά ο ΠΑΟΚ αποδυναμώθηκε επιθετικά και το γύρισε στην άμυνα.

Κανονικά ο δικέφαλος έπρεπε να κρατήσει μπάλα και να εκμεταλλευτεί τον Ουάρντα και τον Λημνιό.

Να συνεχίσει όπως ξεκίνησε στο δεύτερο ημίχρονο όπου ήταν κυρίαρχος του αγώνα κι έχασε σημαντικές ευκαιρίες για να σκοράρει.

Άλλωστε, αν μια ομάδα δικαιούτο τουλάχιστον ενός γκολ αυτή ήταν ο ΠΑΟΚ, ο οποίος θα μπορούσε να σκοράρει από το πρώτο ημίχρονο.

Βέβαια, σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του ματς και της πρόκρισης έπαιξε η αποβολή του Αντριάνο στο 33.

Με παίκτη παραπάνω και με την ψυχολογία υπέρ του ο ΠΑΟΚ πατούσε καλύτερα στον αγωνιστικό χώρο, ήταν πιο ψύχραιμος κι έβγαλε καλύτερες συνεργασίες.

Τουλάχιστον στα δικά μου μάτια ο Δικέφαλος ήταν καλύτερη ομάδα και άξιζε να συνεχίσει στα πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ.

Οι Ρώσοι φάνηκαν προς το τέλος λόγω του ΠΑΟΚ κι όχι γιατί διαθέτουν την ομάδα εκείνη που θα φόβιζε τους παίκτες του Λουτσέσκου.

Σε κάθε περίπτωση δεν είναι και μικρό πράγμα να βγάζεις εκτός Ευρώπης ομάδες σαν τη Βασιλεία και την Σπαρτάκ.

Ο ΠΑΟΚ ζει μεγάλες στιγμές και είναι ολοφάνερο ότι έχει μπει σε τροχιά νέας εποχής…