Παρακολούθησα σε βίντεο το φιλικό παιχνίδι του Παναθηναϊκού με την Αντβέρπ και οι εντυπώσεις που μου άφησαν οι πράσινοι ήταν θετικές.

Ειδικά από το πρώτο τέταρτο μέχρι και το τέλος του ημιχρόνου που άνοιξαν το σκορ με την γκολάρα του Στάικου.

Σε αυτό το διάστημα είδα μια ομάδα που έτρεχε πολύ, κάλυπτε χώρους, άλλαζε σωστά τη μπάλα και ήταν καλύτερη από τους έτοιμους Βέλγους.

Και μιλάμε για έναν Παναθηναϊκό που στερείται της ποιότητας. Στηρίζεται σε κάποιους παίκτες που έμειναν και σε αρκετούς πιτσιρικάδες.

Ο καθένας αντιλαμβάνεται την πολύ δύσκολη αποστολή που έχει αναλάβει ο Δώνης.

Προσωπικά θα είμαι επιεικής και αυτό που είδα ήταν ικανοποιητικό. Και για το φτωχό ρόστερ του Παναθηναϊκού και για την εποχή.

Δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία στο δεύτερο ημίχρονο, διότι έγιναν πολλές αλλαγές και ο ρυθμός έπεσε.

Οι νεαροί παίκτες, πάντως, προσπάθησαν για το καλύτερο και η λογική λέει ότι μόλις αποκτήσουν ρυθμό στα πόδια τους θα μπορούν να δείξουν τι πραγματικά αξίζουν.

Το αποτέλεσμα δεν έχει την παραμικρή σημασία. Ο Παναθηναϊκός την πάτησε από την άμυνά του.

Ο Δώνης, ο οποίος πειραματίζεται το 3-4-3, ασφαλώς θα έβγαλε τα συμπεράσματά του και συμμερίζομαι την αισιοδοξία του.

Πολύ καλός ήταν ο Μουνιέ, ο οποίος αν αποφύγει τους συχνούς τραυματισμούς θα αποτελεί βαρόμετρο για τη συνολική παρουσία του τριφυλλιού.

Το ίδιο ισχύει για τους Κουλιμπαλί, Ινσούα που παίζουν πολύ από τα άκρα, βγαίνουν μπροστά και συμμετέχουν ουσιαστικά στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας.

Επίσης ο γιος του Δώνη θα αποδειχθεί χρησιμότατος στη μεσαία γραμμή, δεδομένου ότι θα αποκτηθεί βασικός φορ.

Υπολογίστε ότι στο πρώτο ημίχρονο δεν αγωνίστηκε ο Κάτσε, ενώ λείπει και ο Κουρμπέλης…