Πριν πολλά χρόνια αποκαλούσαμε τους Γιουγκοσλάβους «οι Βραζιλιάνοι της Ευρώπης». Τόσο μεγάλοι παίκτες ήταν. Μιλούσαν στη μπάλα, όμως ποτέ δεν κατάφεραν να φτιάξουν μια ανάλογη εθνική ομάδα γιατί δεν ήταν μονιασμένοι…

Η σημερινή φουρνιά των Κροατών μας παραπέμπει σε εκείνες τις εποχές, ακριβώς διότι η κλάση των παικτών τους είναι τέτοια που πλέον μόνο έκπληξη δεν θα είναι αν απόψε στεφθούν και παγκόσμιοι πρωταθλητές.

Όχι, βέβαια, ότι η Γαλλία είναι η ομαδούλα που θα δει την Κροατία και θα της πετάξει λευκή πετσέτα. Ίσα ίσα που αυτή είναι το σημερινό φαβορί.

Μια μεγάλη χώρα με σπουδαία ομάδα, η οποία έχει κατακτήσει Μουντιάλ, έχει παίξει σε τρεις τελικούς και διαθέτει πολύ μεγαλύτερο ειδικό βάρος σαν όνομα, ιστορία, φανέλα, τίτλους.

Προσωπικά οι ομάδες που ξεχώρισα σε αυτό το παγκόσμιο κύπελλο και το είχα καταγράψει σε αυτή τη στήλη ήταν η Κροατία και το Βέλγιο.

Θα μου άρεσε να δω μία τέτοια αναμέτρηση, όμως η Γαλλία έφτασε με την αξία της στο τελευταίο ματς της διοργάνωσης. Γι’ αυτό και τον χαρακτηρίζω δίκαιο τελικό.

Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα τα πάντα είναι ανοικτά και δεν χωρούν προγνωστικά.

Σαφώς οι Γάλλοι έχουν έναν και δύο λόγους παραπάνω, όμως αυτή η Κροατία έχει πείσει ότι στην παρθενική της συμμετοχή σε τελικό παγκοσμίου κυπέλλου μπορεί να πετύχει την απόλυτη υπέρβαση.

Είναι πολύ πιο καταπονημένη, αλλά σε αυτόν τον ιστορικό αγώνα οι παίκτες που θα αγωνιστούν το τελευταίο που θα σκεφθούν είναι η κούραση.

Αυτό που ξεχωρίζω στην Κροατία είναι ότι συνδυάζει την ατομική ποιότητα με την ψυχή συνολικά της ομάδας. Ναι με ο Μόντριτς, ο Ράκιτιτς, ο Μάτζουκιτς και ο Πέρισιτς κάνουν τη διαφορά, αλλά δίπλα τους έχουν έναν Μπρόζοβιτς, έναν Ρέμπιτς, έναν Κράμαριτς και όλοι μαζί συνθέτουν ένα πολύ δυνατό σύνολο που ξέρει τι θέλει και πώς να το πάρει.

Το θέμα είναι ποια ομάδα θα δείξει από την αρχή ότι θέλει να ελέγξει τον ρυθμό. Προσωπικά περιμένω τους Γάλλους. Και για ψυχολογικούς λόγους. Να δείξουν στους αντιπάλους τους ότι πρέπει να τους ακολουθούν.

Το ερώτημα είναι τι θα κάνει η Κροατία που έχει τους παίκτες να κοντρολάρει το παιχνίδι και να βγει μπροστά. Είτε με το φυσικό της αέρινο στιλ και την γρήγορη ανάπτυξη, είτε με κόντρα.

Δεν το συζητάμε ότι πολλά θα παιχτούν στην μάχη του κέντρου. Οι Βαλκάνιοι είναι καλύτεροι χειριστές, όμως οι Γάλλοι έχουν το πλεονέκτημα να καλύπτουν περισσότερους χώρους και να τρέχουν πιο πολύ με τους Καντέ, Πογκμπά και Ματουϊντί.

Παίκτης κλειδί θα είναι ο Γκριεζμάν. Τυπικά είναι μέρος της τριπλέτας με Εμπαπέ και Ζιρού. Ουσιαστικά παίζει από πίσω με διπλό ρόλο. Να οργανώνει το παιχνίδι και αν βρει την ευκαιρία  να κυνηγήσει το γκολ.

Οι αντίπαλοι έχουν παίκτες σταρ, οι οποίοι κάνουν τη διαφορά, όμως έχω την διαίσθηση ότι ο νικητής θα προέλθει από το ομαδικό παιχνίδι και τις λεπτομέρειες.

Στην ημερησία διάταξη είναι τα γκολ από τις στημένες φάσεις και τα σοβαρά αμυντικά λάθη. Για παράδειγμα, ο Βαράν κάνει το τουρνουά της ζωής του και ο Ουμτιτί έχει τα χάλια του. Ασταθής και επικίνδυνος.

Θα δούμε έναν καθαρά ευρωπαϊκό τελικό και ευχή όλων είναι να κερδίσει το ποδόσφαιρο.

Οι περισσότεροι φίλαθλοι σε όλο τον κόσμο θα επιθυμούσαν να δουν την Βραζιλία, την Γερμανία, την Ισπανία, όμως οι Γάλλοι και οι Κροάτες διαθέτουν όλα τα απαραίτητα στοιχεία για να «αντικαταστήσουν» επάξια – ίσως και καλύτερα αυτή την περίοδο – σε έναν τελικό τις παραδοσιακές παγκόσμιες δυνάμεις του ποδοσφαίρου.