Και οι δύο έκαναν την υπέρβαση. Η Κροατία την απόλυτη και πανάξια προκρίθηκε στον τελικό του παγκοσμίου κυπέλλου.

Μετά από ένα κακό πρώτο ημίχρονο η Κροατία απέδειξε στην επανάληψη γιατί άξιζε να φτάσει να διεκδικεί την κούπα.

Όχι μόνο ισοφάρισε, αλλά γύρισε το ματς και με το όμορφο παιχνίδι της δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να πετύχει κι άλλα τέρματα.

Ειδικά από το 1-1 και μετά για 10 με 15 λεπτά χάθηκε το τόπι.

Οι Αγγλοι αιφνιδιάστηκαν και  οι Κροάτες τα είχαν όλα εκτός από ένα δεύτερο γκολ.

Τελικά ήρθε στην παράταση για δύο λόγους. Πρώτον γιατί ο Μάντζουκιτς είναι παμπόνηρος και επιθετικός κλάσης και δεύτερον γιατί ο Στόουνς κοιμήθηκε…

Στον τελικό προκρίθηκε η ομάδα που ήταν καλύτερη. Αυτή που διαθέτει παικταράδες, αλλά και τσαγανό.

Οι γείτονες και ξέρουν μπάλα και είναι δυνατά παιδιά.

Ξέρουν να μάχονται και να παίρνουν αυτό που, κατά την γνώμη τους, τους αξίζει.

Και μιλάμε για τον τέλειο συνδυασμό.

Από αυτή την Κροατία βλέπεις ωραίο και γρήγορο ποδόσφαιρο, με ορθολογική ανάπτυξη, σωστές πάσες, ποικιλία στο παιχνίδι της και ουσία.

Οι παίκτες ξέρουν τι θέλουν και πώς να υπηρετήσουν τα σχέδια του προπονητή τους, ο οποίος είχε αυτοπεποίθηση στον πάγκο του και γι’ αυτό είχε κρατήσει τις αλλαγές για το τέλος.

Χαρακτηριστικό δείγμα της πίστης του σε αυτή την ομάδα.

Η Αγγλία είχε τον έλεγχο στα πρώτα 45 λεπτά γιατί προηγήθηκε νωρίς και πήρε τρομερή ψυχολογία.

Έκανε κάποιες φάσεις και νόμιζε ότι το ματς θα πάει όπως με την Σουηδία.

Να, όμως, που η Κροατία δεν ήταν Σουηδία και στο δεύτερο ημίχρονο και την παράταση ήρθαν τα πάνω κάτω.

Πέρα από την θέληση και το γρήγορο παιχνίδι της η Αγγλία δεν είχε λύσεις στην επίθεση και οι παίκτες της περισσότερο αυτοσχεδίαζαν.

Γι’ αυτό και δεν είναι τυχαίο ότι τα εννέα από τα 12 γκολ που πέτυχε στο Μουντιάλ προήλθαν από στημένες φάσεις.

Αυτό ήταν το μεγάλο της όπλο, αλλά απόψε δεν έφτανε. Λύγισε απέναντι σε μια ανώτερη ομάδα.