Δεν το κρύβω ότι μόλις ο Χέντερσον αστόχησε στην διαδικασία των πέναλτι είπα από μέσα μου «πάλι τα ίδια. Την πατήσαμε».

Η εξέλιξη ήταν διαφορετική για την Αγγλία, η οποία ξόρκισε την κατάρα και – ευτυχώς για εμένα –  για πρώτη φορά στην ιστορία της πέρασε στην επόμενη φάση ενός Μουντιάλ από τα πέναλτι έχοντας την μοναδική ευκαιρία απέναντι στους Σουηδούς να φτάσει στα ημιτελικά.

Όχι ότι το ματς θα είναι εύκολο. Σε καμιά περίπτωση. Η Σουηδία είναι μαχητική ομάδα, δυνατή και φιλόδοξη.

Θα χρειαστεί τεράστια προσπάθεια από τους Άγγλους.

Το χθεσινοβραδινό παιχνίδι ήταν από τα χειρότερα του Μουντιάλ.

Αν δεν είχα αυτή την διαχρονική «αρρώστια» με την Αγγλία θα γύριζα κανάλι η, θα προτιμούσα να κάνω κάτι άλλο.

Η Κολομβία αδίκησε τον εαυτό της. Δεν ξέρω αν επηρεάστηκε από την απουσία του Χάμες η, ήταν τέτοια η ψυχολογία της που αποφάσισε να παίξει άμυνα και ξυλίκι.

Κακώς, διότι έχει δυνατότητες να παίξει καλύτερο ποδόσφαιρο.

Οι Αγγλοι τσίμπησαν και είδαμε ένα παιχνίδι με πολλές διακοπές, σκληρά μαρκαρίσματα, αρκετά βρώμικα χτυπήματα και με ελάχιστες φάσεις.

Λογικό ήταν να μην υπάρχει ρυθμός κι αυτό επηρέασε τους Εγγλέζους, οι οποίοι είχαν την κατοχή, όμως τους έλλειπε η ουσία.

Αν, βέβαια, έπρεπε να περάσει μια ομάδα αυτή ήταν η Αγγλία. Από χιλιόμετρα φαινόταν η διαφορά επιπέδου.

Δεν έχει την μεγάλη ομάδα, όμως οι περισσότεροι παίκτες της διαθέτουν ποιότητα και προσωπικότητα.

Κι αν η Κολομβία έδειξε κάποια πράγματα επιθετικά στην παράταση, αυτό οφείλεται στο μούδιασμα των αντιπάλων τους για την ισοφάριση στο φινάλε της κανονικής διάρκειας.

Λογικό ήταν κάπου να φοβηθούν και μαζεύτηκαν.

Οι Άγγλοι όφειλαν να έχουν καθαρίσει το ματς και να  μην μπλέξουν με τα πέναλτι που αρκετές φορές τους έχουν στερήσει διακρίσεις.

Μετά την ήττα από το Βέλγιο είχα προβλέψει ότι στα ημιτελικά η Αγγλία θα παίξει με την Κροατία η, την Ισπανία για μια θέση στον τελικό. Το Σάββατο το βράδυ θα ξέρουμε…