Η αθλητική επικαιρότητα τρέχει και δεν μου επέτρεψε να εκφράσω δημόσια τον αποτροπιασμό μου για τις εν ψυχρώ δολοφονίες των Παλαιστινίων την ημέρα των εγκαινίων της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Ιερουσαλήμ.

Δεν γράφω ούτε πολιτικά, ούτε κομματικά. Δεν με ενδιαφέρουν αυτά.

Γράφω σαν ένας απλός άνθρωπος που παρακολουθεί εμβρόντητος να χύνεται τόσο αθώο αίμα και να μην συγκινείται κανείς.

Πού είναι η διεθνής κοινότητα; ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, Ευρώπη, Αμερική, Ρωσία, Κίνα κι όλοι αυτοί οι ξεφτιλισμένοι;

Εδώ μιλάμε για πραγματική σφαγή και ουδείς ασχολείται σοβαρά.

Τι να τα κάνω τα δελτία Τύπου και τις δηλώσεις συμπαράστασης που ούτε για τα μάτια του κόσμου είναι…

Είναι απίστευτο να σκοτώνονται 62 άνθρωποι, ανάμεσά τους και παιδιά, να τραυματίζονται κοντά στους 3.000 και ο Τραμπ να σου λέει ότι οι ΗΠΑ εγγυώνται την ειρήνη στην περιοχή και ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Νετανιάχου να μιλάει για ιστορική ημέρα.

Έτσι είναι οι ιστορικές ημέρες; Με αιματοχυσία και τον στρατό να “καθαρίζει” άοπλους διαδηλωτές;

Συγχωρέστε με γι’ αυτό που θα γράψω, αλλά δεν αντέχω. Καθόμαστε μετά και αναρωτιόμαστε ποιοι γεννούν την τρομοκρατία. Δεν βλέπετε ποιοι είναι οι δολοφόνοι;

Γι’ αυτό υπάρχουν τα μεγάλα αφεντικά. Για να προκαλούν βία και ουσιαστικά να κρατούν όμηρο ολόκληρο τον πλανήτη.

Η αποστολή τους είναι συγκεκριμένη. Να υπάρχει διαρκώς αναταραχή για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των λίγων. Όλα γίνονται για το χρήμα.

Διότι αν είχαν τσίπα και τους ενδιέφερε ο απλός κόσμος θα είχαν τελειώσει τον πόλεμο της Συρίας. Ενός τόπου με ιστορία, πολιτισμό και κουλτούρα.

Στα 8 χρόνια του εμφυλίου έχουν πεθάνει κοντά στους 450.000 ανθρώπους!!!

Και τα φρικιά της πολιτικής δείχνουν να διψούν και γι’ άλλους θανάτους.

Τόσες και τόσες χώρες βασανίζονται καθημερινά σε Μέση Ανατολή, Αφρική, Ασία και για το πολιτικό σύστημα πέρα βρέχει. Σα να μην υπάρχουν αυτά που λέω.

Μας βλέπουν σαν μυρμήγκια και το κάνουν συνειδητά, διότι παίζουν χωρίς αντίπαλο. Δυστυχώς…