Εύλογο το ερώτημα του κάθε ουδέτερου ποδοσφαιρόφιλου: Τι θα γινόταν αν στο 62 ο διαιτητής σφύριζε το καθαρό πέναλτι και την αποβολή και η Ρόμα έφτανε στο 3-2;

Θα είχε μισή ώρα μπροστά της να πετύχει δύο ακόμα τέρματα και να πάει στην παράταση.

Εδώ χωρίς κανείς να το πάρει χαμπάρι έκανε το 4-2. Λίγο χρόνο να είχε ακόμα και η Λίβερπουλ θα έτρεχε και δεν θα έφτανε…

Αξίζουν πολλά μπράβο στη Ρόμα που πέτυχε μια τόσο σπουδαία νίκη και το κυριότερο που βρήκε τις ψυχικές δυνάμεις να αντιδράσει. Δείγμα ότι έχει παίκτες μαχητές.

Το φετινό Τσάμπιονς Λιγκ, άλλωστε, θα μας μείνει για την μεγάλη ανατροπή των Ιταλών σε βάρος της Μπαρτσελόνα.

Η Λίβερπουλ δεν παίζεται στο επιθετικό κομμάτι, όμως πίσω στην άμυνα κλάφτα Χαράλαμπε. 

Είναι αλήθεια ότι ο Φαν Ντάικ έχει βάλει μια τάξη, όμως και πάλι η ομάδα του Κλοπ εξακολουθεί να έχει σημαντικές αδυναμίες. Ειδικά από τα άκρα κι όταν δέχεται πολυπρόσωπη επίθεση.

Δεν είναι ομάδα εμπιστοσύνης. Ξέρεις ότι με τους παικταράδες που διαθέτει θα σκοράρει, ότι θα παίξει γρήγορα, όμως η αμυντική της λειτουργία είναι η αχίλλειος πτέρνα της κι εκεί θα προσπαθήσει να την κτυπήσει η Ρεάλ.

Στη φετινή Ρεάλ, πάντως, δεν άξιζε η συμμετοχή στον τελικό. Και στα δύο ματς η Μπάγερν ήταν καλύτερη.

Αγνοώ τη διαιτησία και αναφέρομαι αποκλειστικά στην εικόνα των ομάδων. Οι Γερμανοί ήταν πιο ομάδα, αλλά δεν είχαν την αποτελεσματικότητα των Ισπανών.

Διαφωνώ ότι η Μπάγερν έδειξε κόμπλεξ. Ειδικά στη ρεβάνς της Μαδρίτης όχι μόνο δεν είδα κάτι τέτοιο, ίσα ίσα που οι παίκτες της πίστευαν τόσο πολύ στην πρόκριση που έπαιξαν τους αντιπάλους τους σαν την γάτα με το ποντίκι.

Κι αν το ματς είχε λίγα λεπτά ακόμη το πιο πιθανό θα ήταν η Μπάγερν να σκόραρε.

Οι δε Ισπανοί τα είχαν “φτύσει” από την κούραση. Και την σωματική και την ψυχολογική.

Αντίθετα με τους Γερμανούς που έτρεχαν ασταμάτητα, πίεζαν παντού και τα έκαναν όλα εκτός από το να πετύχουν ένα τρίτο γκολ.

Μέχρι και ο γερο-Ριμπερί έτρεχε σαν έφηβος.

Δεν το συζητάμε ότι η Ρεάλ είναι Ρεάλ, όμως περισσότερο έπαιξε ποδόσφαιρο διαχείρισης.

Δεν με έπεισε ότι είναι ανώτερη ομάδα από την Μπάγερν και πάει φουλ για την τρίτη σερί κούπα.

Άλλο αν στον τελικό μπορεί να κερδίσει. Αυτό είναι διαφορετικό παιχνίδι. Μία κι έξω.

Ενώ στα ημιτελικά και στα δύο ματς η βασίλισσα κτύπησε κυρίως λόγω μονάδων κι όχι συνόλου.

Η Μπάγερν είναι πιο συγκροτημένη και ισορροπημένη ομάδα και έβγαλε περισσότερη ενέργεια και φρεσκάδα. Αλλά, δυστυχώς, της έλειπε το κάτι παραπάνω…

Το θέμα είναι να δούμε έναν τελικό αντάξιο του ονόματος των ομάδων με νικητή τον καλύτερο και τον πιο τυχερό.

Η βασίλισσα έχει περισσότερους ποιοτικούς παίκτες, όμως η επιθετική τριπλέτα της Λίβερπουλ μπορεί να σμπαραλιάσει οποιαδήποτε άμυνα. Το ερωτηματικό είναι τι θα κάνει ο Κλοπ με τους δικούς του αμυντικούς…