Μία από τις πιο γνωστές φιγούρες του γαλλικού ποδοσφαίρου και πρώην προπονητής της εθνικής Γαλλίας και του Άρη μεταξύ άλλων, ο Ανρί Μισέλ, άφησε την τελευταία πνοή την Τρίτη, σε ηλικία 70 ετών, όπως ανακοίνωσε ο RCI, ο σύνδεσμος βετεράνων ποδοσφαιριστών της χώρας.

Ο βετεράνος ποδοσφαιριστής και προπονητής πέθανε στο Αΐς εν Προβένς, την περιοχή όπου γεννήθηκε, μετά από μακροχρόνια προβλήματα υγείας που τον ανάγκασαν να επιστρέψει στην πατρίδα του από τον Λίβανο όπου ζούσε προηγουμένως.

Ως ποδοσφαιριστής, έκανε σπουδαία καριέρα στη Ναντ σε ρόλο αμυντικού μέσου, παίζοντας συνολικά σε 603 παιχνίδια και σκοράροντας 91 φορές με τα “καναρίνια”, στη “χρυσή” εποχή του συλλόγου τη δεκαετία του ’70.

Στο “Μαρσέλ Σοπέν” σήκωσε τρία πρωταθλήματα Γαλλίας και ένα κύπελλο ως ποδοσφαιριστής, ενώ με την εθνική Γαλλίας αγωνίστηκε 58 φορές, με 4 γκολ μεταξύ 1967 και 1980.

Όταν ολοκλήρωσε την καριέρα του ως παίκτης, το 1982, ανέλαβε την ολυμπιακή ομάδα της Γαλλίας για δύο χρόνια και το 1984 έγινε προπονητής της αντρικής ομάδας και του Μισέλ Πλατινί, οδηγώντας την στην 3η θέση του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1986.

Η αρχική στη διασυλλογική προπονητική καριέρα έγινε το 1990 με την Παρί Σεν Ζερμέν, ωστόσο η 9η θέση (σε σχέση με την 5η που την παρέλαβε από τον Τόμισλαβ Ίβιτς) και η αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος, έφερε την αντικατάστασή του από τον Αρτούρ Ζόρζε το καλοκαίρι του 1991.

Με αυτόν τον τρόπο άρχισε η νομαδική καριέρα του ως προπονητής, αφού το 1994 τον βρήκε στον πάγκο του Καμερούν και ακολούθησαν Αλ Νασρ από τη Σαουδική Αραβία, η εθνική Μαρόκου από το 1995 μέχρι το 2002, η εθνική ΗΑΕ το 2000-2001.

Το καλοκαίρι εκείνου του έτους ανέλαβε τον Άρη, ωστόσο κάθισε μόλις 10 παιχνίδια στον πάγκο, τα έξι εκ των οποίων κυπέλλου. Το πρωτάθλημα άρχισε με την ισοπαλία 1-1 στην Τούμπα κόντρα στον ΠΑΟΚ, ακολούθησε η νίκη 1-0 επί του Ιωνικού και δύο ισοπαλίες (0-0 με Αιγάλεω εκτός και 1-1 με Ξάνθη εντός).

Το 2001 ανέλαβε την εθνική Τυνησίας και ακολούθησαν Ράτζα Καζαμπλάνκα, Ακτή Ελεφαντοστού, Αλ Αραμπί του Κατάρ, Ζάμαλεκ, εθνική Μαρόκου, Μαμελόντι Σάνταουνς, Ζάμαλεκ, Ράτζα Καζαμπλάνκα, Ισημερινή Γουινέα και Κένυα το 2012, όταν ολοκλήρωσε την καριέρα του.