Αυτές είναι κούπες. Να κατακτάς την κορυφή της Ευρώπης μέσα στην… Τουρκία. 

Να έχεις χάσει στην Ελλάδα και κόντρα σε όλα τα προγνωστικά να κερδίζεις καθαρά και δίκαια μια ομάδα με πολύ υψηλότερο μπάτζετ και εμπειρία.

Οι γυναίκες του Ολυμπιακού αξίζουν πολλά, μα πολλά μπράβο για την τεράστια επιτυχία τους.

Για τις ίδιες, το κλαμπ, το ελληνικό βόλεϊ και κατ’ επέκταση για τον ελληνικό αθλητισμό.

Μην περνάμε στα ψιλά τέτοιες διακρίσεις. Μιλάμε για άθλο.

Οι Τούρκοι επενδύουν πολλά χρήματα στο βόλεϊ, διαθέτουν ισχυρές ομάδες σε άντρες και γυναίκες και τα πρωταθλήματά τους είναι ανώτερα από τα δικά μας.

Αντίθετα με τον Ολυμπιακό που τουλάχιστον στις γυναίκες παίζει μόνος του.

Δεν έχει αντίπαλο κι αυτό δεν του κάνει καλό για την ευρωπαϊκή του πορεία.

Άλλωστε, όταν έχεις κόντρα στις εσωτερικές διοργανώσεις παρουσιάζεσαι ακόμα πιο δυνατός.

Η ελληνική ομάδα έφτασε στο κύπελλο γιατί το ήθελε περισσότερο.

Δεν το είδε σαν εκδίκηση των περσινών τελικών και πολύ καλά έπραξε.

Προετοιμάστηκε όσο μπορούσε καλύτερα αγωνιστικά, αλλά και πνευματικά, διάβασε σωστά την Μπούρσα και κατάφερε να βρει τα αδύνατα σημεία της.

Μου έκανε εντύπωση η αντίδραση του Ολυμπιακού όταν έχασε το πρώτο σετ. Λες και έγινε ηλεκτροσόκ στην ομάδα.

Τα κορίτσια απάντησαν και έδειξαν τις προθέσεις τους για τη συνέχεια. Το ματς «φώναζε» ότι θα καταλήξει στον Ολυμπιακό.

Είχα δει και το πρώτο ματς. Οι Τουρκάλες ήταν πολύ καλές, όμως απόψε οι γυναίκες του Ολυμπιακού έκλεψαν την παράσταση.

Γι’ αυτό λέω ότι πήραν αυτό που τους άξιζε. Έναν σπαθένιο τίτλο. Τον 8ο για τον Ερασιτέχνη Ολυμπιακό που δείχνει τον δρόμο σε όλους τους συλλόγους για το πώς  πρέπει να οργανωθούν και να τον ακολουθήσουν σε τόσο υψηλό επίπεδο.