Κάποιοι φίλοι ΑΕΚτζήδες μου ζητούν να σχολιάσω την ήττα της ομάδας τους από τον Πανιώνιο.

Είναι αγριεμένοι, αλλλά και απορημένοι. Πώς γίνεται, σου λένε,  η Ενωση να τρώει σίδερα στην Ευρώπη και ειδικά εκτός έδρας και στην Ελλάδα να χάνει από ομάδες που προσπαθούν να σώσουν την κατηγορία.

Προσωπικά  αυτό δεν μου προκαλεί καμία εντύπωση. Άλλο το πρωτάθλημα κι άλλο το κύπελλο και η Ευρώπη.

Στο πρωτάθλημα η ΑΕΚ ξέρει εκ των προτέρων ότι θα είναι τριτοτέταρτη.

Δεν μπορεί να συναγωνιστεί οικονομικά τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό και η ψυχολογία των παικτών της προσαρμόζεται ανάλογα.

Στο κύπελλο η πρόκριση σε βάρος του Παναθηναϊκού της άνοιξε την όρεξη και την απογείωσε στον τελικό απέναντι στον Ολυμπιακό σε ουδέτερο γήπεδο.

Τίποτα δεν είχε να χάσει η ΑΕΚ και πήρε αυτό που της άξιζε.

Ήταν καλύτερη, το ήθελε περισσότερο και εκμεταλλεύτηκε την κακή εμφάνιση των αντιπάλων της.

Το ίδιο και στην Ευρώπη. Εκεί που την έχεις χαμένη και είναι πεσμένη στο πάτωμα, ξαφνικά σηκώνεται, μεταμορφώνεται σε τίγρη και είναι ικανή για τα πάντα.

Σας θυμίζω στην προκριματική φάση του Τσάμπιονς Λιγκ πόσες φορές έκανε μεγάλα ματς  εκτός έδρας και στην Αθήνα σερνόταν.

Η φετινή ΑΕΚ είναι μια ομάδα για όλα τα γούστα. Και μπορεί να σε τρελάνει σε τέτοιο βαθμό που να κατακτήσει το ευρωπαϊκό κύπελλο.

Θεωρητικά η Στρασμπούρ είναι το φοβορί, όμως με αυτή την ΑΕΚ κανείς δεν μπορεί να παίζει.

Κι όμως αυτή η ομάδα στο πρωτάθλημα έχει στενοχωρήσει τον κόσμο της που φέτος περίμενε κάτι καλύτερο σε σχέση με το μπάτζετ των 2 εκατ. ευρώ.

Τουλάχιστον ήρθε το κύπελλο και μακάρι να προχωρήσει στην Ευρώπη. Η χρονιά δεν πάει χαμένη κι αυτό είναι το πιο σημαντικό.

Όσον αφορά τον Πανιώνιο είναι αξιοθαύμαστη η προσπάθειά του να παραμείνει στην Α1 και το θεωρώ απόλυτα λογικό να τα δίνει όλα και να κερδίζει ομάδες σαν την ΑΕΚ που δεν έχουν ιδιαίτερα κίνητρα διάκρισης στο πρωτάθλημα.