Ακούω κάποιους “ειδικούς” να σχολιάζουν ότι είναι άδικο για την Βοσνία να μην πάει στη Ρωσία, διότι διαθέτει πιο ποιοτικούς παίκτες από τους δικούς μας.

Δεν θα διαφωνήσω όσον αφορά την αξία των Βόσνιων ως άτομα.

Ως ομάδα, όμως, η Ελλάδα απέδειξε ότι είναι καλύτερη γιατί είναι πολύ πιο σοβαρή και πειθαρχημένη.

Η Βοσνία πήγε στο Βέλγιο κι έφαγε τέσσερα. Άλλα τόσα στο παιχνίδι που έκρινε και την δεύτερη θέση στο Σαράγεβο.

Στο Καραϊσκάκη δεν μπόρεσε να μας κερδίσει, ούτε στη Ζένιτσα που η εθνική μας έχασε αρκετές ευκαιρίες να πάρει τη νίκη.

Στην Κύπρο προηγήθηκε 2-0 και στο τέλος έχασε.

Με τέτοια αποτελέσματα πώς γίνεται να είναι καλύτερη από την ομάδα μας;

Εμείς μέχρι και στο Βέλγιο σταθήκαμε όρθιοι και για λίγο να παίρναμε και τη νίκη.

Σε καμία περίπτωση, λοιπόν, δεν άξιζε η Βοσνία να παίξει έστω στα μπαράζ.

Η Ελλάδα με το σπαθί της πήρε τη δεύτερη προνομιούχο θέση και το πιο σημαντικό για εμένα είναι ότι ξαναέφτιαξε ομάδα.

Μόνο εύκολο δεν ήταν να συνέρθουμε μετά από δύο χρόνια απογοήτευσης.

Κι όμως ο Σκίμπε βρήκε το κουμπί των παικτών και σιγά σιγά η εθνική απέκτησε ξανά ταυτότητα και στόχο.

Ασφαλώς δεν μπορούμε να περιμένουμε πολλά πράγματα από πλευράς θεάματος και σύγχρονου ποδοσφαίρου, αλλά πλέον έχουμε μια ομάδα που μπορεί να σταθεί παντού με αξιοπρέπεια.

Έστω με αυτό το αμυντικό παιχνίδι που δεν αρέσει. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να παίξουμε διαφορετικά, διότι δεν διαθέτουμε τους κατάλληλους ποδοσφαιριστές.

Αλλά ούτε και ξέρουμε να παίξουμε ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας και να ξεκλειδώσουμε καλοστημένες και πολυπρόσωπες άμυνες. Ξεχάστε, βέβαια, το ματς με το Γιβραλτάρ. Αυτό ήταν μια παρένθεση.

Στα μπαράζ θα παίξουμε πίσω από τη μπάλα και γι’ αυτό έχουμε τύχη και με τις τέσσερις υποψήφιες αντιπάλους μας.