Έτσι όπως εξελίχθηκε το ματς η ΑΕΚ είναι ικανοποιημένη με την ισοπαλία, όμως σαν ομάδα τη θεωρώ ανώτερη από αυτή της Αούστρια.

Άρα, η ισοπαλία δεν λέει την αλήθεια τουλάχιστον για την εικόνα του αποψινού αγώνα.

Έπρεπε να γίνει το 1-2 για να πάρουν μπρος οι μηχανές της ΑΕΚ και να δουλέψουν σε φουλ ρυθμούς.

Από εκεί και πέρα μόνο μια ομάδα υπήρχε στο γήπεδο.

Δημιούργησε τόσες πολλές ευκαιρίες κι όμως κατάφερε να πετύχει μόλις ένα γκολ.

Αν και κουρασμένοι από την υπερπροσπάθεια να γυρίσουν το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, οι παίκτες της Ενωσης έβγαλαν καρδιά, έτρεξαν πολύ και έδειξαν πόσο ήθελαν να πάρουν το ματς.

Έμπαιναν όποτε ήθελαν στην περιοχή της Αούστρια που έτυχε να έχει σε μεγάλη ημέρα τον νεαρό τερματοφύλακά της.

Φυσικά οι Ενωσίτες είναι και άξιοι της μοίρας τους διότι δέχθηκαν δύο γκολ από το πουθενά.

Κόντρα στην ροή του αγώνα, αλλά και της δυναμικότητας των δύο ομάδων.

Αυτό αποδεικνύει πόσο επιπόλαια είχαν πάρει το ματς οι παίκτες της ΑΕΚ.

Γι’ αυτό και έδειξαν άλλο πρόσωπο μετά το 1-2.

Από τη στιγμή που η ΑΕΚ άνοιξε το σκορ θα μπορούσε να συνεχίσει το ματς με την ίδια ένταση όσον αφορά τον έλεγχο του αγώνα.

Δεν τον είχε, γι’ αυτό και δέχθηκε δύο κρύα γκολ.

Στο τέλος ο κόσμος χειροκρότησε γιατί αναγνώρισε τη θέληση της ομάδας να ξανακάνει ανατροπή και να φύγει νικήτρια.

Αυτό, άλλωστε, θα ήταν και το πιο φυσιολογικό.

Κατά τη γνώμη μου δεν θα χρειαζόταν ούτε η ανατροπή αν η Ενωση δεν πάθαινε μπλακ άουτ στα γκολ των Αυστριακών.

Ο τραυματισμός του Τσόσιτς επηρέασε την άμυνα της ΑΕΚ, που είχε πρόβλημα στήριξης από τους Γιόχανσον, Αϊντάρεβιτς.

Δεν βρέθηκε σε καλή βραδιά ο Λάζαρος και τα φώτα δικαιολογημένα έπεσαν πάνω στον Λιβάια που πέτυχε τα πρώτα του γκολ με την ΑΕΚ.

Ο Κροάτης εξελίσσεται σε σπουδαία μονάδα για την ομάδα του Χιμένεθ.