Ελάτε στη θέση των παικτών του Παναθηναϊκού να ακούτε δεξιά κι αριστερά ότι η ομάδα διαλύεται και στο βάθος του τούνελ δεν υπάρχει το παραμικρό φως.

Σα να είστε απλήρωτοι για μήνες και να μην ξέρετε τι σας ξημερώνει η, να μαθαίνετε ότι το αφεντικό φαλήρισε και η επιχείρηση πάει να κλείσει. Μόνο όρεξη για δουλειά δεν θα έχετε.

Απόψε στο Αγρίνιο οι περισσότεροι παίκτες των πράσινων είχαν διάθεση, προσπάθησαν, όμως το μυαλό τους ήταν αλλού.

Γι’ αυτό κι έχασαν από τον εξαιρετικό Παναιτωλικό του Μάκη Χάβου.

Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να μειώσω την άξια νίκη των γηπεδούχων, όμως δεν θα είναι δίκαιο να μην αναφερθώ στο βαρύ κλίμα που υπάρχει στον Παναθηναϊκό μετά την ανακοίνωση αποχώρησης του Αλαφούζου και την απροθυμία των επιφανών φίλων της ομάδας να βάλουν πλάτη.

Ο μόνος παίκτης που έκανε τη διαφορά και πάλευε στο δημιουργικό κομμάτι ήταν ο Βιγιαφάνες, ο οποίος έφαγε αρκετό ξύλο και αντέδρασε, διότι προερχόταν από πολύμηνο τραυματισμό.

Πολύ καλός κάτω από τα δοκάρια του ήταν και ο Βλαχοδήμος, ο οποίος πραγματοποίησε ορισμένες δύσκολες αποκρούσεις.

Ο Παναθηναϊκός δεν είχε καθόλου ουσία στο παιχνίδι του και επιθετικά ήταν ακίνδυνος, πλην μιας, δυο περιπτώσεων.

Αντίθετα, ο Παναιτωλικός είχε σχέδιο και οι παίκτες του το υπηρέτησαν άψογα.

Σε μεγάλη μέρα βρέθηκαν οι Ντίας, Μάζουρεκ, Κλέιτον και Ρόσα, οι οποίοι έδωσαν προσωπικότητα στην ομάδα που πανηγύρισε την παρθενική της νίκη στο πρωτάθλημα.

Ήταν ολοφάνερο ότι οι Αγρινιώτες είχαν δουλέψει πολύ καλά στον ψυχολογικό τομέα, ήξεραν τι συμβαίνει στον Παναθηναϊκό και το εκμεταλλεύτηκαν με τον καλύτερο τρόπο.

Γι’ αυτό έπαιξαν πολύ δυνατά και έξυπνα. Είχαν ανάγκη αυτή τη νίκη.

Ο Ουζουνίδης με τους παίκτες του είναι οι μόνοι που δεν ευθύνονται για τα χάλια του Παναθηναϊκού, όμως  θέλουν δεν θέλουν είναι υποχρεωμένοι να συνεχίσουν την προσπάθεια στους αγωνιστικούς χώρους, διότι δεν θέλει και πολύ να τους πάρει ο κατήφορος…