Σε καμία περίπτωση δεν μας άξιζε απόψε να χάσουμε.

Ίσα ίσα που αν είχαμε σκοράρει πρώτοι στο δοκάρι του Σταφυλίδη πολύ δύσκολα θα άλλαζε το παιχνίδι.

Η εθνική ομάδα στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα έπαιξε πολύ καλά και γι’ αυτό χειροκροτήθηκε από τον κόσμο.

Δεν ήταν μια εμφάνιση που αποσκοπούσε μόνο σε άμυνα κατενάτσιο για τον βαθμό.

Ήρθε έτσι το ματς που η εθνική ζήτησε το γκολ και όσο δεν υπήρχε σκορ θα μπορούσε να το είχε πετύχει.

Αυτά τα ματς με μεγάλο βαθμό δυσκολίας μας πάνε, διότι τότε συνειδητοποιούμε ποιοι πραγματικά είμαστε και παίζουμε ανάλογα.

Μόνο, λοιπόν, με συμπαγή άμυνα και κόντρα αντιμετωπίζονται ομαδάρες σαν το Βέλγιο.

Έτσι παίξαμε σωστά. Ο Σκίμπε έστησε την ομάδα όπως έπρεπε και οι διεθνείς έκαναν ό,τι μπορούσαν.

Μου άρεσε η αντίδρασή τους μετά το 0-1. Δείγμα ότι είχαν αυτοπεποίθηση και πίστευαν στο θετικό αποτέλεσμα.

Απαντήσαμε με την γκολάρα του Ζέκα, αλλά η συνέχεια δεν ήταν καλή.

Μόλις σε μια φάση δεν πάτησαν καλά μαζί ο Μανωλάς με τον Παπασταθόπουλο και η ζημιά έγινε από τον πάντα επικίνδυνο και χαρισματικό σκόρερ Λουκάκου.

Όσο έμενε το 0-0 η αμυντική προσέγγιση της εθνικής μας ήταν καταπληκτική.

Η ομάδα φαινόταν στημένη 4-4-1-1, αλλά στην ουσία η τελευταία τετράδα γινόταν εξάδα με την προσθήκη του Ζέκα από τα δεξιά και του Σταφυλίδη από τα αριστερά.

Ήταν αδύνατον για τους Βέλγους να διασπάσουν αυτή την πολυπρόσωπη άμυνα που «προδόθηκε» από ένα μακρινό σουτ.

Για εμένα ευθύνεται και ο Καρνέζης, ο οποίος δεν είχε καλύψει σωστά με το κορμί του την αριστερή του γωνία.

Αυτός που έβγαλε μάτια ήταν ο Τάσος Δώνης.

Παικταράς με όλη τη σημασία της λέξης και έτσι εξηγείται γιατί τον είχε πάρει η Γιουβέντους και τώρα αγωνίζεται στην μπουντεσλίγκα με την ιστορική Στουτγκάρδη.

Ο γιος του Γιώργου Δώνη είναι άριστος τεχνίτης, πολύ γρήγορος με τη μπάλα στα πόδια και έχει το θράσος να μην καταλαβαίνει τίποτα και να μπουκάρει στην αντίπαλη περιοχή.

Δεν είναι και μικρό πράγμα να τα βάζει με τρεις και τέσσερις παίκτες υψηλού επιπέδου.

Το μέλλον του ανήκει, αρκεί να δουλεύει σκληρά και να πιστεύει στον εαυτό του.

Συγκλονιστικός ήταν και ο Ζέκα. Πανταχού παρόν.

Όταν ελληνοποιήθηκε είχα γράψει ότι από αυτόν θα ξεκινάει η ενδεκάδα της εθνικής.

Παίζει λες και είναι πραγματικός Ελληνας και αγωνίζεται στην ομάδα χρόνια.

Μέχρι τον εθνικό ύμνο έχει μάθει και τον τραγουδάει. Μπράβο του.

Όλα τα παιδιά έδωσαν ό,τι είχαν. Ουδεμία σχέση η εικόνα τους με τον αγώνα κόντρα στους Εσθονούς.

Το περίμενα ότι το αμυντικό παιχνίδι θα τους αναδείξει.

Άλλο αν δεν τους κάθισε το αποτέλεσμα.