Άσχημα ξεκίνησε η σεζόν για τον Παναθηναϊκό και το πιο εύκολο είναι να κατηγορήσω τη διοίκηση.

Από εκεί, άλλωστε, ξεκινά η ρίζα του κακού. Τα τεράστια οικονομικά προβλήματα, το ξεπούλημα των Μπεργκ, Ζέκα κι άλλων παικτών, η τεράστια καθυστέρηση στις μεταγραφές κι ένα σωρό άλλα θέματα.

Σύσσωμος ο Τύπος αναφέρεται καθημερινά στα προβλήματα των «πρασίνων» και όλα τα πυρά συγκεντρώνονται στο ιδιοκτησιακό καθεστώς.

Αυτό λέει η λογική, όμως το ερώτημα είναι μέχρι σε ποιο βαθμό η διοίκηση του Παναθηναϊκού πρέπει να χρεώνεται τα πάντα που συμβαίνουν στην ομάδα.

Κι επειδή δεν μου αρέσει να μασάω τα λόγια μου κι ούτε είμαι λαϊκιστής, διαφωνώ κάθετα ότι για την κακή εικόνα της ομάδας στα μας με την Μπιλμπάο και τα δύο πρώτα του πρωταθλήματος το πρόβλημα είναι μόνο παραγοντικό.

Είμαι από αυτούς που έχουν ασκήσει πολύ σκληρή κριτική στην ηγεσία της ΠΑΕ για τα απανωτά λάθη της, όμως δεν γίνεται ο Ουζουνίδης και οι παίκτες να είναι συνέχεια στο απυρόβλητο.

Έχουν κι αυτοί τις ευθύνες τους.

Στον αγώνα της Λεωφόρου με την Μπιλμπάο ο Παναθηναϊκός τα πήγε καλά για μία ώρα και μετά μέσα σε ελάχιστα λεπτά η ομάδα εξαφανίστηκε από το γήπεδο και το 2-0 έγινε 2-3. Πουθενά δεν ευθύνεται ο προπονητής;

Με τον Πλατανιά το τριφύλλι προηγήθηκε και στο τέλος κινδύνεψε να χάσει το ματς. Πάλι ο Ουζουνίδης δεν φταίει;

Με τον Λεβαδειακό ο Παναθηναϊκός γλίτωσε έναν από τους μεγαλύτερους διασυρμούς της ιστορίας του.

Το 0-3, 0-4 έμεινε 0-0. Για ένα τέταρτο περίπου δεν υπήρχε Παναθηναϊκός στο γήπεδο.

Τι έκανε ο Ουζουνίδης; Η μοναδική του αντίδραση ήταν να ρίξει στο ματς τον νεαρό Χατζηγιοβάννη και για μια ακόμα φορά αγνόησε τον Δώνη που σίγουρα θα μπορούσε κάπως να συμμαζέψει την κατάσταση στο πελαγωμένο κέντρο.

Καλώς η, κακώς ο Ελληνας τεχνικός αυτή την περίοδο είναι η μοναδική σταθερά στον Παναθηναϊκό.

Του αναγνωρίζω ότι παρά τις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετωπίζει καθημερινά δεν τα παρατάει.

Δείχνει χαρακτήρα και παλεύει με τα κύματα.

Ούτε ψάχνει για άλλοθι όπως η διοίκηση που για μία ακόμα φορά ξεφτιλίστηκε με την ανακοίνωση που εξέδωσε μετά τον αγώνα με τον Λεβαδειακό για τη διαιτησία.

Άλλος στη θέση του Ουζουνίδη θα τα είχε παρατήσει. Αυτός, όμως, φέρεται αποφασισμένος να πετύχει.

Αλλά το θέμα είναι το πώς θα τα καταφέρει.

Θα τον βοηθήσει σημαντικά να δει ξανά και ξανά τα πρώτα παιχνίδια και να αναλογιστεί ποιο είναι το προσωπικό του μερίδιο ευθύνης. Το ρόστερ, πάντως, γέμισε με δυνατά ονόματα…

Και το ίδιο ισχύει για τους ποδοσφαιριστές. Αυτοί αγωνίζονται και παρά την κακή εικόνα της ομάδας ουδείς τους «αγγίζει». Κακώς.

Όσο οι παίκτες είναι προστατευμένοι από την ομπρέλα της κακής διοίκησης ο Παναθηναϊκός δεν θα μπορέσει να σηκώσει κεφάλι.

Μόνο αν νιώσουν την πίεση  και συνειδητοποιήσουν σε ποια ομάδα ανήκουν και ποιες είναι οι προσωπικές τους υποχρεώσεις θα μπορέσει το «τριφύλλι» να σταθεί με αξιοπρέπεια.

Στο κάτω κάτω της γραφής την μεγάλη ομάδα την φτιάχνουν οι μεγάλοι προπονητές και οι μεγάλοι παίκτες.

Δεν είναι δυνατόν να τα έχουν όλα έτοιμα στα πόδια τους. Κάτι θα πρέπει να δείξουν κι αυτοί. Διαφορετικά δεν είναι αντάξιοι του ονόματος του Παναθηναϊκού.

ΥΓ.: To κείμενο δημοσιεύεται στην Realnews