Είδα μία φωτογραφία από την προετοιμασία του ΠΑΟΚ και αιφνιδιάστηκα.

Τον Στανόγεβιτς καθισμένο σε μία μεγάλη λευκή μπάλα και να πιάνει το κεφάλι του με τα χέρια του.

Λες και είχε έρθει η συντέλεια του κόσμου.

Το σκηνικό έγινε αμέσως μετά το φιλικό με την Φένλο που ο ΠΑΟΚ κέρδισε, αλλά δεν βλεπόταν.

Το 4-4-2 απέτυχε και ο Σέρβος αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι έκανε λάθος και αυτό το σύστημα δεν ταιριάζει με την ομάδα.

Απορώ, όμως, με την αντίδρασή του.  Και τι έγινε που το 4-4-2 δεν του βγαίνει; Προπονητής είναι και κάνει δοκιμές. Γιατί να βγάλει απόγνωση;

Υπέγραψε κανένα συμβόλαιο ότι πρέπει να παίζει έτσι; 

Αν από την προετοιμασία ο Σέρβος “τα παρατάει” τόσο εύκολα, τι θα κάνει στα παιχνίδια, στις αναποδιές, στους τραυματισμούς, τις τιμωρίες και τόσα άλλα;

Έπειτα είναι ωραίο να τον βλέπουν έτσι οι παίκτες, αλλά και οι συνεργάτες του;

Τι μήνυμα περνάει; Ότι αν κάτι δεν μας παει καλά καθόμαστε και κλαίμε τη μοίρα μας;

Το καταλαβαίνω ότι είναι πιεσμένος, αλλά η αντίδρασή του ήταν ανώριμη και για εμένα λέει πολλά.

Ο Στανόγεβιτς έχει στεφθεί πρωταθλητής Σερβίας με την Παρτιζάν και οφείλει να στέκεται στο ύψος του.

Να παλεύει για τις ιδέες του και να έχει τα αντανακλαστικά να αλλάξει πράγματα.

Το κάθε σύστημα, άλλωστε, θέλει και τους κατάλληλους παίκτες.

Ειδικά το 4-4-2 που πρέπει να διαθέτεις χαφάρες πρώτου μεγέθους.

Γενικά, πάντως, ακούω διάφορα περίεργα για τον Στανόγεβιτς , αλλά είμαι υποχρεωμένος να περιμένω.

Μη φτάσω στο άλλο άκρο και βγάλω έναν προπονητή αποτυχημένο από την προετοιμασία. Έλεος.